هوش مصنوعی: وقتی لب‌های زیبا و قرمز او را می‌بینم، مرا وادار به سکوت می‌کند. من ظرفیت و تحمل کمی دارم و رنگ شراب مرا به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: مهره‌ای که در گهواره‌ام دارم، اشک است و مانند طفل یتیم، برای آرام شدنم نیازمند خون دایه‌اش است.

هوش مصنوعی: شعله‌های پرانرژی و شاداب از وزش باد، بی‌پرواتر می‌شود و سیلابی که استادانه می‌آید، مرا به بازی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شرم و حجاب من از گل هم لطیف‌تر است و جلوه‌گری نگاهم مثل شبنم که گل را زیبایی می‌بخشد، مرا به جلوه‌ای زیبا تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: در جرعهٔ اول، با یک نوشیدن راحت و بی‌خیالی از غم‌های خود فاصله می‌گیرم، مانند سبوی پر از آب که سبک و خالی می‌شود. هر کسی که بار غم و مسئولیت را بر دوش خود می‌گذارد، مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: زیبایی ماه به قدری خیره‌کننده است که مرا از هم می‌پاشد، درست مثل کتان که در بهار بیش از حد شسته می‌شود و در فصل خزان تحت تأثیر قرار می‌گیرد و مرا گیج و مبهوت می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر دلش به خاطر درد و رنجش بخواهد، مانند شاخ گل تمام وجودش را به من اختصاص می‌دهد و ناله می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من هنوز به خاطر زیبایی و ظرافت تو، مانند درخت سرو به اهتزاز درآمده است. همان‌طور که نسیم به آرامی از برگ گل عبور می‌کند، احساسی عمیق در وجودم جریانی تازه ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند می‌داند که نوری که در ابرها پنهان است، ماندگار نیست، اما با این حال، دل ساده‌دل مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد و مرا می‌سازد.

هوش مصنوعی: من از حرف‌ها و شنیده‌های مردم به جایی رسیده‌ام که ذهنم خالی شده است و حالا گوش‌هایم سنگین و زبانم خاموش شده است.