هوش مصنوعی: چشم روشن دلی بی‌تاب را به نمایش می‌گذارد و صفحهٔ آینه، مانند بال و پر، از زیبایی پر می‌شود.

هوش مصنوعی: دل پر از اشتیاق و بی‌تابی، هیچ نگرانی یا مانعی را احساس نمی‌کند. مانند آبی که در جریان مسیر خود آزادانه حرکت می‌کند و تحت تأثیر هیچ دامی قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: عشق در برابر دل سردرگم ما ناتوان است و نمی‌تواند مشکلات عمیق و پیچیده‌ای را که در وجود ما وجود دارد، حل کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه بیشتر از قبل مرا خراب می‌کند. نظریات منطقی مانند سیلابی در ویرانه‌ی وجودم هستند که نور ماه را هم تحت تأثیر قرار می‌دهند.

برای رسیدن به بالاترین جایگاه و خودشناسی و آگاهی، نیاز به سکوت و خاموشی هست. همونجور که شراب ناب از کوزه دربسته و مهر و موم شده بدست میاد.

هوش مصنوعی: در هند، کسی برای مرده‌ها احساس ناراحتی و دلتنگی می‌کند، اما در این کشور، دل نسبت به دوستان و نزدیکان نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر عبادت زاهدان رنگ و طعمی داشت، می‌توانست بر خمیازه‌ای که از دل محراب برمی‌خیزد، نشانی بگذارد.

هوش مصنوعی: آسمان بابت اشک‌های تلخ ما ناراحت نیست، بلکه خون بی‌گناهی، گل را به چنگال قصاب می‌برد.

هوش مصنوعی: سعی کن که دل و درون خود را تا جایی که می‌توانی پاک و صاف نگه‌داری، زیرا اگر خودت بخواهی با دیگران هم رابطه خوبی داشته باشی و دل‌های آنها را هم آرام کنی، این کار ضروری است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان نفس را به سادگی از خود دور کرد. افسوس بر خانه‌ای که از خود به جای آب، ویرانی به بار بیاورد.

هوش مصنوعی: افراد ناهم‌فکر و پرحرف از هیچ درمانی جز سکوت نتیجه نمی‌گیرند. حتی اگر احساسات عمیق و دردناک را در دل داشته باشند، باید همانند ماهی‌ای که دهانش بسته است، خاموش بمانند تا از خطرات و مشکلات دور بمانند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که متوجه شدم که برخی افراد، به دلیل خودخواهی و حسادت، از دیگران خوشحال نیستند. وقتی دیدم که دریا حاضر است، اما تنها در کاسه پیچیده‌ای از گرداب، به این نتیجه رسیدم که تنگ‌چشمی و محدودیت در دیدگاه باعث می‌شود که نتوانیم از زیبایی‌های بزرگ‌تر لذت ببریم.

هوش مصنوعی: نرمش و چرب‌زبانی جایگاهی دارد که با اجرای دستورات، زیر نظر و کنترل دیگران، به خوبی عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل صائب به آه و اندوه آتشین نرسد، نمی‌توان به آن گنجینه‌ی نایاب دست پیدا کرد.