هوش مصنوعی: دل بی‌تاب هیچ نگرانی از زخم زبان‌ها ندارد و هیچ مانع و زحمتی نمی‌تواند او را از حرکت و تلاش بازدارد.

هوش مصنوعی: تیغ زخم ما را نمی‌توان به راحتی از زمین بیرون آورد، حتی اگر به زور تلاش کنیم؛ چرا که زمین تشنه است و آبی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که ذات واقعی و ارزنده یک چیز نیازی به نور و روشنایی نداشته و مستقل از عوامل خارجی است. مانند یک الماس درخشان که به خودی خود ارزش و زیبایی دارد و برای درخشش به چیزی بیرونی نیازمند نیست.

هوش مصنوعی: زندگی با مشکلات و چالش‌های فراوانی روبروست که گویی قامتش خم شده. اما با اراده و تلاش، به جلو حرکت می‌کند و بر موانع غلبه می‌کند، مانند عبور از پلی که در آتش است و بر سیلاب‌های پرفشار غلبه می‌کند.

هوش مصنوعی: فکر درست و عمیق، کسانی را که به بحث‌های نادرست و بی‌معنا مشغول‌اند، از زیرکی و استدلال‌های نادرست دور می‌کند و به آن‌ها نشان می‌دهد که چگونه می‌توانند از دام‌های فریبنده خارج شوند.

هوش مصنوعی: وقتی که از شکایت و گلایه زبانم را می‌بندم، پس طعم تلخی به دلم می‌چشد. اما در لحظه‌های دردناک و زخم‌خورده، هنگامی که جراحت‌هایم به بیرون‌ریزی خون و اندوه منجر می‌شود، احساس راحتی و آسودگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل من به ستاره‌ی خوشبختی وابسته است، چرا که هر روز صبح، شرق دیگری را می‌بیند و آفتاب تابان در آنجا طلوع می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر دیدگاه کوتاه‌مدتش فقط به لحظات زودگذر و نامشخص اعتماد می‌کند، در نهایت ارزش‌های واقعی و عمیق را از دست می‌دهد. او مانند کسی است که برای یافتن گوهر در شب، به نور ضعیف چراغی تکیه می‌کند و نمی‌بیند که باید به دقت بیشتری به جستجوی آن بپردازد.

هوش مصنوعی: دل خود را از هرگونه تلخی و ناخرسندی پاک کن. اگر می‌خواهی رابطه‌ات با دوستانت خوب باشد، باید اول خودت را آزاد و شفاف کنی.