هوش مصنوعی: زیبایی را تنها نگاهی مبهوت درک نمی‌کند و اگرچه عکس‌ها می‌توانند نمایی از او باشند، اما تصویر واقعی او در آینه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زندگی انسان همیشه تازگی و شادابی دارد، حتی اگر عمر طبیعی به پایان برسد، مانند یک دختر گل سرخ که هرگز پیر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به جز عشق، در شب‌ها چیزی دیگر به دلم آرامش نمی‌دهد و مانند چشم شیر، هیچ نوری نیست که بر سر مجنون بتابد.

هوش مصنوعی: بر روی اهل دل، تیغ برنده‌ای قرار دارد که مانند قامت کمان به سمت این افراد می‌چرخد و بر سبک‌سران نیز تهاجم و تهدیدی وجود دارد که به اندازه‌ی شمشیر رعب‌آور است.

هوش مصنوعی: در این مکان، جز مشکلات و سختی‌ها هیچ چیز دیگری به دست نمی‌آید و به جز دانه‌های زنجیر، چیزی برای به دست آوردن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: سخت خواب بودن باعث دوری از مسیر نزدیک می‌شود و برای اینکه کسی نتواند به راحتی پیش برود، بهتر است که از مشکلات و دشواری‌ها دوری کند.

هوش مصنوعی: انسان به اندازه‌ای که از آب تشنه است، به مال و ثروت حرص می‌زند و هیچ نعمتی بهتر از این نیست که آدمی به هر آنچه دارد قانع باشد و از آن لذت ببرد.

هوش مصنوعی: هیچ گونه اختلافی در سخنان ما دیوانگان وجود ندارد؛ تنها یک ناله در صد حلقه زنجیر وجود دارد.

هوش مصنوعی: نسیم تغییر و انقلاب در دل افرادی که پاک و صالح هستند، جایی ندارد. در دل آن‌ها مانند آب در درون گوهر، هیچ ترسی از تغییر و دگرگونی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ما با اشک شادی از دل خود، ادعای پاکی و بی‌گناهی داریم. خاک و سرنوشت ما، افرادی که در شرایط سخت قرار داریم، به ما کمکی نمی‌کند و دست‌مان را نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در پیری، حسرت و طمع افراد خسیس افزایش پیدا می‌کند، تا جایی که نمی‌خواهند از دست دادن منابع را تحمل کنند و گرفتار مشکلات و فشارهای زندگی می‌شوند.

هوش مصنوعی: نیکوکاران از ستم و ظلم بیشتر داغدار هستند و این نشان‌دهنده‌ی عمق درد آن‌هاست؛ در غیر این صورت، گریه و فریاد عاشقان بی‌اثر نمی‌ماند.