هوش مصنوعی: اگر دیگران کوری ما را نبینند، هیچ‌یک از ما در جایگاه و خانه‌امان کور نخواهیم بود.

هوش مصنوعی: در اینجا نمی‌توان به وضوح بین روزی‌هایی که روشنایی و گرما می‌آورند تفاوت گذاشت. مانند اینکه در خانه زنبورها، موم و شهد از یکدیگر تفکیک‌پذیر نیستند.

هوش مصنوعی: روح روشنی نمی‌تواند به جسم تاریک نزدیک شود. روز را که می‌بینی، دیدن شمع برایش غیرممکن است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به تو وابسته‌ام، دانه‌پاشی را قطع نکن. برای نفوذ در قلمرو سلیمان، تنها راه، دهان مور است.

هوش مصنوعی: ما به خاطر سادگی و بی‌خبری‌مان برای رسیدن به عشق تلاش می‌کنیم، در حالی که حقیقت این است که قدرت و سختی سنگی که در فلاخن می‌نویسیم، به اندازه کوه طور نیست.

هوش مصنوعی: عبارت به این معناست که سالکان (مسافرانی که در مسیر معنوی قدم برمی‌دارند) به راحتی می‌توانند از تاریکی و موانع عبور کنند، زیرا موانع ناشی از ظلمت و تاریکی به‌راحتی قابل کنار زدن هستند، در حالی که نوری وجود ندارد که بر سر راه آن‌ها باشد. در واقع، مشکل اصلی در غیاب نور است و اگر نور باشد، راه روشن است و عبور آسان‌تر خواهد بود.

هوش مصنوعی: در کمان، آتش و حرارت وجود دارد و این تیر که به سمت عاشقان می‌رسد، نمی‌گذارد آن‌ها در آرامش و خواب ابدی قرار گیرند.

هوش مصنوعی: ما به زیبایی معنا از ظاهر راضی هستیم و برای افرادی که فقط به ظاهر می‌پردازند، اهمیت به جنس و کیفیت پیرهن نداریم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز باارزشی که ما داریم، حتی در سرزمین‌های دور مثل چین، نمی‌تواند به راحتی به دست آید. این سفال ساده‌ای که در دست داریم، هیچ تفاوتی از نظر ارزش با کاسه‌های گرانبهای سلطنتی ندارد.

هوش مصنوعی: عاشقان از عشق زنده می‌شوند و عشق به آنها زندگی می‌بخشد. شمع‌هایی که خاموش شده‌اند نیازی به دمیدن به آنها نیست تا دوباره روشن شوند.

هوش مصنوعی: در میان افراد فهمیده، راز و رمزها را نمی‌توان با هر کس در میان گذاشت؛ فقط با کسانی که لایق فهم و بیان هستند می‌توان صحبت کرد و سکوتمان هم خود نعمتی است که لازم است حفظ شود.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه آن بی‌درد (صائب)، هرگز به یاد ما نیفتاد، اما از سخن سنجان (سخن سرایان) کسی به شهرت نرسیده است.