هوش مصنوعی: زیبایی و ارزش حقیقت را کسی درک نمی‌کند که به ظواهر و ظاهر زیبایی‌ها فقط نگاه می‌کند. کسی که فقط به زیبایی‌های بیرونی توجه دارد، نمی‌تواند عمق و ارزش واقعی چیزها را بشناسد.

هوش مصنوعی: دست خشک هیچ اطلاعی از زندگی و احساسات ندارد. شانه‌های زلف زیبا و معنی‌دار چه می‌دانند که واقعاً چیست و چه احساسی دارد.

هوش مصنوعی: غنچه هیچ‌گاه به بلبل جویای طلا نرسید، چرا که او نمی‌داند که استفاده از طلا به چه معناست و چه ارزشی دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که عشق را در دل تجربه نکرده، نمی‌تواند درک کند که چگونه و چه احساسی در روز رستاخیز وجود خواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی چهره معصومانه او را نبیند، نمی‌داند که آفتاب چگونه سایه دلپذیری را ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: بلبل هیچگاه نمی‌تواند جای گل را بگیرد. گلاب، که تشنه‌ی دیدار است، نمی‌داند کوثر چیست و چه معنایی دارد.

هوش مصنوعی: آدم‌های سطحی هیچ خبری از عمق حقیقت ندارند. مانند این است که کسی که فقط به ظاهر آب دریا نگاه می‌کند، هیچ تصوری از عمق و رازهای آب ندارد.

هوش مصنوعی: هر کس که زیر آفتاب قرار نگرفته و آتش را بر سر خود احساس نکرده است، نمی‌تواند عمق و عظمت درخت نخل را درک کند و نداشته‌های آن را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: کسی که تشنه است نمی‌داند حال سیراب‌ها چگونه است و خضر هم از حال اسکندر خبر ندارد که چه چیزی در دل او می‌گذرد.

هوش مصنوعی: افراد بدخلق و ناراحت از دیگران، نمی‌توانند از زیبایی‌های زندگی بهره‌مند شوند. دریا عمان، که ارزش‌های بزرگ را در خود دارد، نمی‌داند که قدر عنبر چیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که در طول عمرش نتوانسته شعری زیبا و موزون بگوید، نمی‌تواند درک کند که شاعری با چه درد و رنجی روبروست.