هوش مصنوعی: محبت و توجه عارفان و زاهدان خشک و جدی می‌تواند باعث جان بخشیدن و گرم کردن روح من شود، در حالی که بی‌خیالی و دوری افسردگان دیگر، مرا بیشتر به خود می‌آورد و افسرده‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: من مانند باران در فصل بهار، بی‌وقفه گریه می‌کنم و از دریا مانند صدف، درخواست گوهری دارم تا پاکی‌ام را پر کند و به من ارزش ببخشد.

هوش مصنوعی: معانی عمیق و گسترده از قالب کلمات جدا می‌شوند. به‌راستی، آیا این دنیای کوچک می‌تواند من را به درستی بسازد؟

هوش مصنوعی: آتش شجاع هیچ ترسی از چوب نسوز دارد و چوب گل با عطرش مرا بیشتر دیوانه می‌کند.

هوش مصنوعی: من در کارهای دشوار و سخت، همچون ناخنی قوی و فولادین عمل می‌کنم و وقتی که دلیلی قوی و مؤثر به وجود می‌آید، به مانند نیشتری به درد و رنج دیگران می‌افزایم.

هوش مصنوعی: دعاهای قوی می‌توانند مانند تلخی، اثرات منفی را از بین ببرند و تلخی‌های زندگی را تحمل‌پذیرتر کنند. در واقع، با وجود سختی‌ها، می‌توان از شیرینی زندگی بیشتر بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام اگرچه به زمان کمی دچار پیچ و خم می‌شود، اما این انتظار و بی‌تابی، مانند مویی که دور کمر می‌پیچد، مرا تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: جذبهٔ دریا باعث می‌شود که من به سیلابی تبدیل شوم. آیا این کشش می‌تواند من را از این سفر دلگیر و خسته‌کننده رها کند؟