هوش مصنوعی: اشتیاق مانند ریگ‌های متحرك، مسیر مشخصی ندارد و نمی‌داند که چه چیزی این امواج دریا را به وجود آورده است، همان‌طور که خود ساحل نیز از ماهیت این امواج بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: در فضای دشت، در هوای سرد و خنک، شمع بی‌پروا و بی‌اعتنا به محیط اطراف خود به روشنایی ادامه می‌دهد و نمی‌داند که این وضع برای چه چیزی است یا در کدام جمع قرار دارد.

هوش مصنوعی: بدن ما را نمی‌توان در دل خاک به آرامش در آغوش کشید، زیرا طوفان زندگی نمی‌داند آرامش خانه چیست.

هوش مصنوعی: اگر سنگی قیمتی به سادگی به دست بیاید، ارزش خاصی نخواهد داشت. دل انسان نمی‌تواند درک کند که عشق و جنون چه معنایی دارند.

هوش مصنوعی: هر کجا که ویرانی ببینیم، شوق و حسرت ما به آنجا می‌کشد. سیل، پاهایش را در گل می‌زند و نمی‌داند که چه چیزی است.

هوش مصنوعی: از خاک شهیدان نوری می‌درخشد و شمعی روشن می‌شود، اما چراغ دل نمی‌داند که سرد شدن یعنی چه.