گنجور

غزل شمارهٔ ۱۲۰

عشق خونگرم از محبت کرده ایجاد مرا
آهوان از چشم نگذارند صیاد مرا
گر‌چه من چون غنچه دارم مُهر خاموشی به لب
نَکهتِ گل می‌کند تفسیر، فریاد مرا
کارها را کارفرما آب و رنگی می‌دهد
ور‌نه جوی شیر زنّاری است فرهاد مرا
صیدِ لاغر‌دام با خود دارد از پهلوی خویش
حاجتِ دام و کمندی نیست صیاد مرا
قطره‌ای هم در سوادِ دیده‌اش می‌بود کاش
اینقدر آبی که در تیغ است جلاد مرا
صبرِ من در بی قراری‌ها قیامت می‌کند
ورنه می‌گیرد ازو خط، عاقبت داد مرا
از ادب صائب خموشم، ورنه در هر وادیی
رتبهٔ شاگردی من نیست استاد مرا

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عشق خونگرم از محبت کرده ایجاد مرا
آهوان از چشم نگذارند صیاد مرا
هوش مصنوعی: عشق با محبت خود وجود من را زنده کرده و به من انرژی داده است، به طوری که آهوان به رغم تمام تلاش‌ها، نمیتوانند مرا از نگاه صیاد دور کنند.
گر‌چه من چون غنچه دارم مُهر خاموشی به لب
نَکهتِ گل می‌کند تفسیر، فریاد مرا
هوش مصنوعی: هرچند من مانند غنچه‌ای خاموش هستم و حرفی نمی‌زنم، اما عطر و صفای گل درباره‌ام سخن می‌گوید و فریاد درونی‌ام را بازگو می‌کند.
کارها را کارفرما آب و رنگی می‌دهد
ور‌نه جوی شیر زنّاری است فرهاد مرا
هوش مصنوعی: کارها را کارفرما به زیبایی و جذابیت می‌دهد، در غیر این صورت تلاش من مانند جوی شیر زنّاری است که هیچ فایده‌ای ندارد.
صیدِ لاغر‌دام با خود دارد از پهلوی خویش
حاجتِ دام و کمندی نیست صیاد مرا
هوش مصنوعی: صیاد به دنبال شکار لاغر است، ولی خود شکار به قدری ضعیف و بی‌پناه است که از پهلوی خود نیاز به دام و کمند ندارد. به عبارتی دیگر، شکار از صیاد قوی‌تر شده و نیازی به فریب خوردن ندارد.
قطره‌ای هم در سوادِ دیده‌اش می‌بود کاش
اینقدر آبی که در تیغ است جلاد مرا
هوش مصنوعی: کاش قطره‌ای از اشک در چشمانش وجود داشت؛ همان‌طور که در تیغ جلاد، آب و زرق‌وبرق است.
صبرِ من در بی قراری‌ها قیامت می‌کند
ورنه می‌گیرد ازو خط، عاقبت داد مرا
هوش مصنوعی: تحمل من در شرایط بی‌قراری به شدت زیاد است و اگر این صبر نبود، در نهایت دچار مشکل می‌شدم و نتیجه‌اش را می‌دیدم.
از ادب صائب خموشم، ورنه در هر وادیی
رتبهٔ شاگردی من نیست استاد مرا
هوش مصنوعی: از روی ادب ساکت هستم، وگرنه در هر زمینه‌ای، جایگاه من از استاد بالاتر است.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۱۲۰ به خوانش عندلیب