هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که کسی از باغ تو گلی چیده است، اما رنگ آن سیب درخشان کمی تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: شمع خاموش است، شیشه‌ها خالی‌اند و جام خوشی‌ها به زمین افتاده‌اند، این فضا در جشن تو، حالت جنگ و ناامنی را به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: چشمه کوچکی مانند سوزن نمی‌تواند در عمق دریا قرار گیرد، همان‌طور که احساسات عاشقانه‌ام در دل تنگم جا گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: طعم شیرینی ما مانند گوهر بدون دلیل نیست؛ زیرا سال‌ها تلخی را از دریا چشیده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر گونه زیبایی و جذابیتی در این باغ گل به خودی خود ارزشمند و زیباست، اما وقتی موی گیسوان کسی به چشمان ما بیفتد، می‌تواند باعث درد و رنج شود.

هوش مصنوعی: ما را با نگاه آبدار خود رها نکن، چون شبنمی است که دست آفتاب را لمس کرده است.

هوش مصنوعی: قلم صائب، وقتی که نوشتن آغاز می‌کند، نسیم صبحگاهی قصه موهای پیچیده شده را به هم می‌آمیزد.