هوش مصنوعی: ما در درون خود به دنبال کسی هستیم که در دل ما حضور دارد، اما غافل از این موضوع هستیم که فاصله ما از او به خاطر ناآگاهی و فاصله گرفتن از جایگاه واقعی‌مان است.

هوش مصنوعی: ما بی‌فایده در عمق دریا تلاش کردیم و جان خود را به خطر انداختیم، در حالی که هدف و چیز ارزشمند نزدیکی‌های ساحل بود.

هوش مصنوعی: ما از جدایی و فراق، ناله‌هایمان را به حساب می‌آوردیم، به‌گونه‌ای که گمان می‌کردیم صدای فریاد ما از نزدیک بودن محلی است که در آن حضور داشتیم.

هوش مصنوعی: ما بی‌جهت دل و جان‌مان را برای جستجوی عشق در آسمان خرج کرده‌ایم، در حالی که عشق شاد و بازیگوش در واقع خارج از جمع ما وجود داشته است.

هوش مصنوعی: به خاطر زنجیرهایی که در این دنیا دارم، فریاد می‌زنم. آزادی من راهی است که به کعبه می‌رسد و هدف اصلی از این زنجیرها بوده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دلم به شدت رنجید، حرکت چرخ بدون راهنما شد. این پرگارها به دور نقطه‌ای که دل من بوده می‌چرخند.

هوش مصنوعی: وقتی که به عمق دل خود پی بردم، همه‌چیز برایم تیره و تار شد؛ روشنایی این خانه نیز از دلتنگی و آسیب‌های درون خودم نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که در عمق وجود خود دچار درد و رنج است، می‌تواند درد دیگران را درک کند. هر کسی که در دل خود تلخی‌ها و غم‌ها را تجربه کرده باشد، می‌تواند احوالات دیگران را بهتر بفهمد.

هوش مصنوعی: چشم او باعث شد که من از عقل و دین دور شوم. دوستی با کسانی که به می‌پرستی مشغولند، مانند زهر کشنده‌ای است.