هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و قدرت عشق، این دشت کوچک شده و دامن صحرا پر از نشانه‌های دیوانگی و عشق شده است.

هوش مصنوعی: مانند موجی که در آغوش دریا آرام می‌گیرد، تن به راحتی می‌سپارم و پاهایم را دراز می‌کنم، چرا که احساس می‌کنم کنترل و اراده‌ام از دستم خارج شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه خیلی زیاد از چشم‌های وحشی و سرکش دیدم، به نظرم نمی‌آید که آهو بتواند با مجنون آرام و رام شود.

هوش مصنوعی: شانه‌ی زلف تو به قدری زیبا و دلرباست که به آن شکل و زیبایی می‌دهد و این زیبایی باعث شده است که دل‌ها به شدت تحت تأثیر قرار بگیرند و احساسات عمیق‌تری را در افراد بیدار کنند.

هوش مصنوعی: در روی زمین نشانه‌ای از آرامش و بی‌خیالی پیدا نمی‌شود. درد و رنج به گونه‌ای در زندگی وجود دارد که همچون ثروت قارون، در زیر زمین و در دل خاک پنهان شده است.

هوش مصنوعی: با قطع شدن نعمت‌ها، روزهای پاییز از عظمت بهار کوتاه می‌شود و این فصل بهار به خاطر برکت‌های روزافزون، به زمان خاصی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت او باعث می‌شود که دیگران از خودشان صحبت کنند و به نوعی در سایه او قرار بگیرند، به طوری که در مقایسه با قامت او، دیگران کم‌ظاهر و ناموزون به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: درد و اندوه ما به اندازه‌ای عمیق و سوزان است که مانند زخم لاله بر دل مان نشسته، و این ناشی از ناامیدی ما از زندگی و سرنوشت است.