هوش مصنوعی: غم از دل من می‌برد و باید به دل دیگران هم بیفتد، در حالی که نوشیدن و شادی مشابه کودکان، دیوانه‌وار بر زندگی مردم تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دریای تحقیق و دانش، زمینه‌ای است که مایه‌ی نوشته‌های من به آن تعلق دارد. این نوشته‌ها به من حالتی از وحدت می‌بخشد، و در این میخانه، مردم را به یکدیگر نزدیک می‌کند و با هم پیوند می‌زند.

هوش مصنوعی: در گوشه ویرانه‌ام، خانه‌ام از آثار روح‌ها و زیبایی‌ها خالی نیست و اینجا به خاطر درد و غم، جایی را تجربه می‌کنم که همواره احساس می‌کنم زخم‌داری.

هوش مصنوعی: اگرچه داستان و افسانه‌ای که بیان می‌شود می‌تواند افراد را به هیجان بیاورد و گرم کند، اما همین افسانه‌ها باعث می‌شود که خواب و آرامش مردم دچار اختلال شود.

هوش مصنوعی: اگر گلستان از ناله بلبل بیدار شود، نغمه‌ای سر می‌دهد که شوری به پا کند و به راحتی حال و هوای مستی من را میان مردم منتشر کند.

هوش مصنوعی: دل کندن از بت‌های آزری (آزر، پدر ابراهیم) کار سختی است. سنگی که راه کعبه را می‌سازد، حالا تبدیل به پرستشگاه من شده است، جایی که خلق را جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: مردم از دیدن ناکامی و درد من به خنده می‌افتند، در حالی که من در آشفتگی و غم خود مانند طعمه‌ای برای توجه دیگران هستم.

هوش مصنوعی: پروانه با شجاعت و بی‌پروا شمع را در آغوش می‌گیرد و به خاطر عشقش، جانفشانی می‌کند. او برای معشوق خود حاضر است هر خطری را به جان بخرد.

هوش مصنوعی: من با اینکه به خوبی با همه چیز آشنا هستم، اما حس می‌کنم که از دنیای اطرافم دورم و این غم و داغی که دارم، ناشی از همین احساس بیگانگی من با مردم است.

هوش مصنوعی: من در دل یاد و خاطره‌ای دارم که می‌تواند زندگی را برای کسانی که در فقر و بی‌خانمانی به‌سر می‌برند، دل‌انگیزتر کند و ویرانی‌های موجود در زندگی آن‌ها را زیباتر جلوه دهد.

هوش مصنوعی: اگر محتسب درِ میخانه را تا قیامت هم ببندد، برای من بس است که دیگران هم می‌توانند از شراب و لذت آن بهره‌مند شوند.