هوش مصنوعی: لبخند نازنینی که نشان عشق و احساسات است، برای من کافی‌ست. دیگر نیازی به پنهان کردن عشق و زیبایی معشوق از چهره‌اش نیست، چرا که دلایل کافی برای عشق ورزیدن دارم.

هوش مصنوعی: من مانند خار دیوار هستم و بار سنگینی برای گل‌ها نیستم. تنها چیزی که نیاز دارم، نگاه کردن به خشکی این باغ است و همین برایم کافی است.

هوش مصنوعی: چون زلیخا در کنارم نیست، چشمم به زیبایی وصال او نمی‌افتد. اما همین که او را در جامه‌اش تصور می‌کنم، برایم کافی است و بوی پیراهنش برایم یادآور اوست.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم که مسیر طولانی آرزوهایم را بگذرانم، مانند آب باریکی که در جوی روان است و مانند سوزنی که به اندازه کافی برای پیشرفت من کافی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی به من پیام وصال برسانی، نامه خشکی برای من مثل آبی بر چهره‌ام خواهد بود.

هوش مصنوعی: زیبایی دل‌فریبی که مانند آتش سوزان است، از درون خود حرارتی دارد. چشمانم که به رنگ نیل هستند، می‌تواند به راحتی دشمنی و حسادت دیگران را جذب کند. خاکستر شدن من در چنین آتشی کافی است.

هوش مصنوعی: اگر در ظاهر سلاحی ندارم، چون بی‌دل‌ها باید محکم و شجاع باشم. زیر لباس من زره‌ای وجود دارد که کافی است.

هوش مصنوعی: اگر عشق نتواند دل سنگین مرا آزاد کند، دل شکسته‌ام، گل و زیبایی کنارم کافی است.

هوش مصنوعی: من خانه‌ام را از غریبه‌ها خالی کرده‌ام، چرا که وجود آن‌ها باعث نگرانی و ناراحتی من می‌شود. تنها وجود یک روزنه برای دید کافی است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی که قانع و راضی است، برای ارضای نیازهای خود به جستجوی چیزهای بزرگ و ارزشمند نمی‌پردازد. او به چیزهای ساده و کوچک نیز قانع است و از آن‌ها بهره‌مند می‌شود. همچنین، اشاره شده که آدمی باید قدر چیزهای پیش پا افتاده را بداند و از آن‌ها راضی باشد.