هوش مصنوعی: عقل خود را از شراب دور نگه‌دار و زیر بال‌های امواج، از سپر و حجاب خود محافظت کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از ستاره سهیل، عقل و درک خوبی داشته باشی، چهره‌ات را با رنگ‌های مختلف و زیبای شراب نپوشان.

هوش مصنوعی: اگر در دل شرار و شعله‌ای وجود داشته باشد، مانند پنبه‌ای است که به آتش می‌افتد. وقتی عقل و اندیشه در یک جا جمع می‌شوند، آتش جوانی و زندگی را هم به جوش می‌آورد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مانند چناری که در مشرق آتش گرفته، قد نکشیده‌ای، از این آب سینه که سختی می‌آورد، دست بکش.

هوش مصنوعی: کار عقل این نیست که با شراب بازی کند. در حقیقت، عقل مانند شیر است و شراب مانند آفتاب است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که چیزی که با عقل و خرد انسان به وجود می‌آید و می‌تواند زیبایی‌هایی مانند باده‌ نوشیدنی رنگارنگ را به مخاطب انتقال دهد، با ابزارهای مصنوعی و غیرطبیعی نمی‌توان به همان کیفیت و اثر بخشی دست یافت. وجود یک چیز طبیعی و غنایی به مراتب ارزشمندتر از تقلید و استفاده از وسایل ساختگی است.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن یک وضعیت عاطفی پیچیده است. در آن، توجه به زیبایی‌های ظاهری و وسوسه‌های عاشقانه را نشان می‌دهد. در واقع، اشاره دارد به این که فرد با تسلیم شدن در برابر جذابیت‌ها و لذت‌های زودگذر، ممکن است کنترل احساسات و دل خود را از دست بدهد. به عبارت دیگر، امکان دارد که فرد به خاطر زیبایی‌های ظاهری، خود را در معرض خطر قرار دهد و به نوعی اختیار خود را به دست چیزهای فریبنده بسپارد.

هوش مصنوعی: عقل و فهم انسان وقتی تحت فشار یا زور قرار گیرد، نمی‌تواند به درستی عمل کند، مثل اینکه پای نخل نازک نمی‌تواند در زیر نور خورشید به سادگی حرکت کند.

هوش مصنوعی: عقل مانند شیر است و باده مانند گل سرخی است که آتش هم دارد. معمولاً بر این اساس، عقل از آتش باده دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: شیشه‌ی سبزرنگ، مانند خورشید تابان است و این‌که از شراب، آینه‌ی عقل و اندیشه رنگین و زنگ‌زده می‌شود.

هوش مصنوعی: در هنگام غروب، زمانی که آفتاب به آرامی از افق ناپدید می‌شود، شرم و حیا مانند می شراب که از مشرق به سمت مغرب می‌رقصد، خود را نشان می‌دهد. این تصویر می‌تواند به حس زیبایی و تحولی که در طبیعت و احساسات انسانی ایجاد می‌شود، اشاره داشته باشد.

هوش مصنوعی: باید گفت که دست زدن به چراغ حیا، مانند کفر است. نور این چراغ به ما امنیت می‌بخشد و حجاب، به عنوان یک پوشش برای ایمان به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید با روشنایی‌اش به داخل اتاق می‌تابد، در مجلسی که دختر زیبا خود را به نمایش می‌گذارد و پرده‌اش را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: با قدرت شراب، عقل ضعیف و کم‌ظرف چگونه می‌تواند دوام بیاورد؟ چگونه می‌تواند شبنم در برابر تابش آفتاب، مثل تیغ و تیز شود؟

هوش مصنوعی: طوفان مشکلات و آشوب‌ها از درون دل بحر فوران می‌کند و عقل یونانی چگونه می‌تواند سرش را زیر آب پنهان کند؟

هوش مصنوعی: شراب در کدوهایی که طعم خوبی ندارند، جایی ندارد. ای عقل، چرا از سر ریختن شراب عبور می‌کنی؟

هوش مصنوعی: شخصیت بخیل از درون متولد می‌شود و نمی‌توان مهربانی‌های موقتی و ظاهری را به حساب خیرخواهی واقعی گذاشت؛ چرا که انسان مست در احسان، رفتارهای او را در نظر نمی‌گیرند.

هوش مصنوعی: در مسیر دزد، آیا کسی شمعی روشن کرده است؟ ای کسی که زندگی‌ات ویران شده، چرا در این شب تاریک دست از کار نکشی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی در پی گناه و نافرمانی باشد، با این حال نمی‌تواند خود را تغییر دهد و زشتی‌های خود را با هیچ چیزی بپوشاند. گناه و ناپاکی در روح او باقی می‌ماند و نمی‌توان آن را با ظاهر فریبنده پنهان کرد.

هوش مصنوعی: دل مانند خانه‌ای است که خدا آنجا ساکن است. باید آن را مانند کتاب مقدس محافظت کرد و قبل از آنکه سیل شراب، آن را ویران کند، از آن مراقبت کرد.

هوش مصنوعی: در مسیر غم و اندوه، چشمان پشیمانی روشن و خالی از اشک شد. آیا برخورد با لب پیاله (پیمانه) باید با بوسه‌ای همراه باشد که نشان‌دهنده‌ای انتخاب باشد؟

هوش مصنوعی: فردا زمانی که لاله‌ها از خاک بیرون بیایند و سرسبز شوند، هر کس باید از شراب در این دنیا دوری کند.

هوش مصنوعی: دختر رز مثل یک جادوگر است، از او دور شو تا آتش درون شیشه نبالد. صبح خود را از او جدا کن و به سمت دیگر بچرخ.

هوش مصنوعی: اشک تاسف و پشیمانی از دل آگاه مانند گلی نمو می‌کند و پیوسته از سمت قبله، این باران همواره در حال باریدن است.

هوش مصنوعی: مواظب باش که مثل حباب به راحتی نچرخش و نلغزی، زیرا که اگر این‌طور باشی، خانه‌ی تقوایت متلاشی خواهد شد.

هوش مصنوعی: به دور خود از حسن توبه، دیواری محکم بساز و از روی شیشه‌ای مانند خانه، پوشش نگذار.

هوش مصنوعی: فردا نتوانی با ساقی بهشتی رقابت کنی، پس نام می را از دهان خود پاک کن با هفت آب.

هوش مصنوعی: از درخت بی‌ثمر و آبش بگذر، زیرا هر دانه‌ای از این درخت، همچون خونی است که فرزند بوتراب (حضرت علی) دارد.

هوش مصنوعی: سلطان ابوالحسن علی موسی، مانند گلی است که در آستانه او ماه و خورشید درخشان و با ارزش هستند.

هوش مصنوعی: مکانی که مردم به آن امید دارند و در آنجا دعاهایشان مستجاب می‌شود، به عنوان مرکز توجه و عشق قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: عطر گل محمدی در باغ او همانند بادی است که به سرعت عبور می‌کند و بوی دلپذیر مشک ناب را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به گرد آن بزرگوار بگردد و با محبت به او نزدیک شود، حتی اگر در حالتی سخت و خطرناک قرار بگیرد، باز هم می‌تواند از مشکلات و آتش عذاب بگذرد.

هوش مصنوعی: وقتی که خون مرده در رگ‌های تاک جریان پیدا کند، تو آن را مانند تازیانه‌ای می‌زنی که محاسبه‌اش را به دنبال دارد.

هوش مصنوعی: عجیب نیست اگر شکاف‌هایی در رنگ ماهتاب به وجود بیاید، وقتی که نور پیمان راستین او از میان برود.

هوش مصنوعی: اگر به عظمت و مقام کسی توجه کنیم، متوجه می‌شویم که او تنها در مقایسه با سایر موجودات یا عناصر، به جایگاه بالایی دست پیدا کرده است. این مقام و اعتبار، مانند یک چهاربرگ است که در ناکجای چرخ فلک وجود دارد و به سادگی به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی او با وقار و اعتماد به نفس بر کمر کوه قدم می‌گذارد، کوه نیز حرفش را می‌شنود و از او عقب‌نشینی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: روزی که علم به کمک او بیاید، او از دامن پاکش که آلوده به گناه است، شرمنده خواهد شد.

هوش مصنوعی: بخشش او مانند شیری است که پرده را کنار می‌زند و با سخاوتش جان می‌بخشد. عفو و گذشتش بر خطاها سایه می‌اندازد و نیکی‌ها را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: هر شب، روح‌الامین مانند یک پروانه در فضای آسمانی آن مکان زیبا و مقدس، ظاهر می‌شود و جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چراغی به سقف محدوده‌اش نتابید، تصویر دریاچه‌ی رحمت ازلی بدون هیچ گونه آلودگی و کدری بود.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که دل و احساسات، منبع آفرینش و وجود هستند. به همین دلیل، آرامگاه و جایگاه آن‌ها از جهان مادی و خاکی نیست و در عمق روح و جان انسان‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: خورشید نمی‌تواند از افق روشن شود، به خاطر شور و هیجان زائران در آسمان.

هوش مصنوعی: هر بار که گل در باغ به جام روضه می‌رسد، از خجالت نور خورشید رنگش تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: طبیعی است که یادبود او انسان را به گریه بیاندازد، چرا که یادآوری زیبایی و عظمت او باعث اشک‌آلود شدن چشم‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: نشستن بر سر کتاب الهی و دست زدن به ظواهر آن، به معنای کفر و ناپسند است. باید به جای آن، با چشم و دل به زیبایی‌های عالم نگاه کرد و از تماشای انوار الهی لذت برد.

هوش مصنوعی: چرا کعبه به خاطر زیبایی تو، چهره‌ی خود را می‌پوشاند؟ دل‌های شب اگر به عشق آن معشوق نجنبد، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: اگر یاد او در دل سراب به یادمان بیفتد، آن موج، الماس‌های درخشان را به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: از دود شمع روضه او، صبح های صادق هر روز، نور شمع موهایش را رنگین می کند.

هوش مصنوعی: روح اللهی که زندگی و حیات از نفس او جاری است، به پاکی و سادگی آن آسمان احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند از نعمت و فیض دسترسی نداشته باشد، اما به خاطر احساس شرم خود، در پس خورشید درمانده است.

هوش مصنوعی: در اطراف او، که درگیر مشکلات و آشفتگی‌هاست، تیر و کمان آماده است و اثاث خواب را به زیر کشیده است.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق برای دیدن همه جا در دل من می‌چرخد و می‌گردد، تا چه زمانی می‌توانم به خاطر غیبت از محبوبم به خودم دلخوشی بدهم؟

هوش مصنوعی: ای شعله‌ای که مانند نور صبح، از دل تو درخشش دارد، آفتاب از صفحۀ ناز و ظرافت تو می‌تابد و درخششی همچون شهاب از قلم تو بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که به درگاه تو نزدیک شود و به زائران تو ملحق گردد، مانند زائرانی که پیاده به زیارت می‌روند، برکات و موفقیت‌های تو را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: خورشید چگونه می‌تواند به آستان تو پا بگذارد؟ چرا که هیچ‌کس بر سر قرآن کتابی ننوشته است.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر حرمت مزار پاک تو پیوند داده است نورش را به چراغ آفتاب.

هوش مصنوعی: بوی خوشی که از موی تو برمی‌خیزد، به قدری دلنشین است که در قوانین شرع نیز به آن توجه شده و به زیبایی آن اهمیت داده شده است. این بوی خوش مانند خون مشک ناب است که ارزش و کیفیت بالایی دارد.

هوش مصنوعی: یوسف همه‌ی زیبایی‌های خود را به نمایش گذاشت و حسادت زیبایی تو باعث شد که دل‌ها به تپش بیفتد.

هوش مصنوعی: خاک خراسان از تربت تو زندگی گرفته است و این نعمت بی‌پایان از دل به سینه‌ها منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر حسادتی که در دل برخی وجود داشت، خاک نشابور به دلیری و شادابی درآمد و سرزمین طوس از وجود تو بهره‌مند و سعادتمند شد.

هوش مصنوعی: غربت برای مردم به مانند یوسف عزیز شد، زمانی که او به عنوان پادشاه غریبان مورد خطاب قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی که نگهبانان باغ تو آواز سر دهند، بلبل با صدای دلنشینش به آتش عشق خود دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر دوری تو، کعبه حالتی غمگین و سیاه به خود گرفته است. ای خورشید، بر سرزمین غربت بتاب و روشنی ببخش.

هوش مصنوعی: دانش و آگاهی تو به مانند سوار شدن بر کشتی است که وقتی پا بر روی منبر قرار می‌گیرد، یونانیان از خجالت سرشان را به زیر آب می‌برند. این جمله به نوعی نشان‌دهنده‌ی برتری و فضیلت علم و دانش است که دیگران در برابر آن احساس شرم و کوچکی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر تأثیر زیادی که وجود تو بر زندگی من گذاشته، حالا انگار سرانگشت آفتاب به نیلوفر آبی تبدیل شده است. این یعنی نور و زیبایی تو به قدری در من رسوخ کرده که حتی روشنایی آفتاب هم به شکل گل نیلوفر در آمده است.

هوش مصنوعی: از باغ خشم تو، فقط یک میوه تلخ و بی‌مزه به نام حنظل به دست می‌آید. در چنین حالتی، هیچ‌کس نمی‌تواند به تندی و تلخی نگاه تو پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در پی محبت و راه تو جان داد، در روز قیامت به روشنی و شکوهی مانند خورشید ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پوشش‌دهنده‌ی نوشته‌های تاریک، که نور روشنایی روح تو چون شمع در کوه طور، بر چهره‌ات حجاب می‌افکند.

هوش مصنوعی: من از هند، آرزوهای بزرگ و زیبا مانند پرهای طاوس آورده‌ام، اما دلم همچون دلی سیاه و غمگین است.

هوش مصنوعی: پیش از آنکه عدالت خداوند به خاطر خون من انتقام بگیرد و عقابی به شکار بیفتد، باید حواسمان جمع باشد.

هوش مصنوعی: در پناه حمایت و کمک تو مرا در آغوش بگیر تا بتوانم از چنگال سختی‌ها و مشکلات آزاد شوم و به آرامش برسم.