هوش مصنوعی: ای عزی، چهره تو تابش حیرت را در آینه به نمایش گذاشته است، عرق بر چهره‌ات مانند اشک قربانیان عشق می‌درخشد.

هوش مصنوعی: با خط سبز، موجودی زیبا مجذوب و مسحور لب‌های عقیق تو می‌شود، مانند انگشتر سلیمان.

هوش مصنوعی: فلک به خاطر لنگر تو ثابت و آرام است و زمین به واسطه شوخی و بازی تو همانند کشتی‌ای در حال طوفان می‌باشد.

هوش مصنوعی: خورشید به زیبایی و شکوه تو مانند افرادی که به تماشا نشسته‌اند، بر دیوار حیرت ایستاده است.

هوش مصنوعی: وقتی که آسمان مانند مغز پسته به شیرینی درآید و پنهان شود، تو نیز به مانند پسته‌ای می‌درخشی و زیبایی‌هایت نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از زیبایی و درخشش لب‌های تو، قدرتی به دست می‌آورم که مانند دُر و گوهر ارزشمند است. خطی که زده نمی‌شود و به دست نمی‌آید، مانند زنار و زنجیری است که به سلیمان نرسیده است.

هوش مصنوعی: زلف‌های شکسته‌ات، مانند شاخی که غرور سنبل را می‌شکند، پرده‌ گل غنچه‌ات را از خنده و شادی پاره کرده است.

هوش مصنوعی: جام را در دستان تو می‌بینم، قطرات شبنم بر گل و لاله نشسته و عرق بر پیشانی‌ات نشانه‌ای از زیبایی و ارزش توست که ناشی از حرکات تو و تأثیرات زندگی‌ات است.

هوش مصنوعی: در زیبایی‌های تو، خورشید چهره‌ات را با نور خود روشن کرده و در جلوه‌گری‌های تابان تو، دنیایی از حیرت و شگفتی به وجود آمده است. چشم‌های مست و مدهوش، به تماشای این زیبایی‌ها نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم آن ابروی کمان مانند، یاد و خاطر دیگران از ذهن‌ها رفت و چشم‌ها به آن سمت در عالم دوخته شد.

هوش مصنوعی: حسن و زیبایی تو به قدری در دنیا شهرت پیدا کرد که حتی خواب و خاطرات گذشته را فراموش کردند، مانند ماهی که در زمین کنعان درخشان است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت چهره‌ات به نظر می‌رسد که اثرش مانند داغی بر روی گل لاله باشد و این زیبایی به اندازه‌ای دلربا است که لاله را به مراقبت و محافظت وادار می‌کند.

هوش مصنوعی: نگاه زیبای تو آنچنان تاثیرگذار است که حتی چشم‌های زیبا و خاص دیگر، در برابر آن شرمنده و کم‌رو شده‌اند.

هوش مصنوعی: آتش نمی‌تواند سپند (چوب خوشبو) را بیافریند، در جایی که تو به خاطر حیرت و شگفتی‌ات به فعالیت مشغولی.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو را آشکار کنند، حرم مانند محمل لیلی در بیابان خواهد شد.

هوش مصنوعی: کسی چگونه می‌تواند از زیبایی چهره‌اش چشم بردارد، وقتی که به خاطر جذابیت و شوقش، عرق از پیشانی‌اش می‌چکد؟

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به خاطر شرم، چهره‌ات را به‌خوبی ببینم و این حجاب نورانی، موجب می‌شود که نتوانم به صفای وجودت دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم زیبایی و رنگ گل را از یاد ببرم، همان‌طور که چشم تو به راحتی دل را می‌رباید.

هوش مصنوعی: چنان وضعیت تو خراب و بی‌حال شده که حتی کافران هم به خاطر مسلمانان دلسوزی می‌کنند.

هوش مصنوعی: زیبایی و طراوت لب‌های میگونی، به خاطر خطی سبز که دارد، بیشتر شده است؛ زیرا آن لحظه، احساس سرخوشی و شادی بیشتری را با شراب خوشبو به همراه دارد.

هوش مصنوعی: آیا سرو زیبای تو از میان گل‌ها گذشت؟ چرا که چشم قربانی به طوق پرندگان شوق می‌نگرد.

هوش مصنوعی: در جایی که گل‌ها رشد می‌کنند و زیبایی‌های طبیعی وجود دارد، فضای دلنشین و پاکدامنی برقرار می‌شود و در این فضا، غنچه‌ها به گل تبدیل می‌شوند و زیبایی‌ها شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: نگاه او همیشه پر از اشک می‌شود، و از چهره‌ات به خانه‌ای تبدیل می‌شود که سرشار از نور و روشنایی است.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند زیبایی تو را به تصویر بکشد؟ همچنان که قلم بی‌روح و بی‌طراوت چون سنگ خشک است.

هوش مصنوعی: نجات از محدودیت‌های دنیوی برای انسان‌ها ممکن نیست؛ زیرا پیوندهای روحانی و معنوی به‌گونه‌ای هستند که نمی‌توان آنها را قطع کرد.

هوش مصنوعی: وقتی تو مانند یک پیاله در دور می‌اندازی، چشم‌هایت باعث می‌شوند که لب‌هایت از پشیمانی توبه کنند.

هوش مصنوعی: زمین از حرکت آرامش‌طلبان به رقص درمی‌آید، اگر ته پیاله‌اش را بر زمین بپاشد.

هوش مصنوعی: به دلیل لطفی که از تو می‌بینم، دیگر مثل دیگران نمی‌توانم به تو نگاه کنم. برای من کافی است که از دور، نظاره‌گر تو باشم و نگاه تو را پنهانی احساس کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر خشم و ناز تو نمی‌توانم ناامید شوم، زیرا امیدم به اندازه‌ای عمیق و محکم است که همچون تار و پود بر روی پیشانی‌ام بافته شده است.

هوش مصنوعی: بر تو نیکی و زیبایی از دلربایان به نهایتی رسیده که مانند پایان کار یک پادشاه بزرگ و نیکوکار است.

هوش مصنوعی: آسمان جایگاه عباس، پادشاهی که دلش چون دریاست، می‌درخشد از زیبایی و شکوهی که دارد.

هوش مصنوعی: چنان که با انگشت شست، مستقیم ایمان به جلو می‌رود، نام تو باعث رونق دین یزدان شده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های بینا نامه‌ای پنهان را به تصویر می‌کشند، که با نگاه به چهره‌ات مانند صبحی دلگشا و روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: با ضربه‌ی خنجر ظالم، قدرت تو می‌تواند به قدری زیاد باشد که حتی شیر قوی را هم ضعیف کند و از حرکت بازدارد.

هوش مصنوعی: بخاطر عشق به بندگیت، جواهرات پاک از مادران به دنیا می‌آیند و همچون سلیمان با اراده‌ای محکم و عزم راسخ آماده می‌شوند.

هوش مصنوعی: به خاطر عدل تو، جهانی که در بند بود آزاد شد و مانند فاخته‌ها به گرد درخت سرو نشسته است.

هوش مصنوعی: خفاش که موجودی شب‌زنده‌دار و خجالت‌زده است، از آشیانه‌اش بیرون نمی‌آید و این نشان‌دهنده آن است که پرتو روشنی که تو به جهان می‌تابانی، از زیبایی و درخشش خاصی برخوردار است.

هوش مصنوعی: اگر به حالت انفعال و عدم فعالیت درآیی، خرد تو مانند یک کودک دبستانی به مهمانی تو خواهد آمد.

هوش مصنوعی: سر او به قدری با فخر و عظمت است که همچون خورشید بر آسمان می‌درخشد، و در مقابل سجده‌ات، جبهه‌ای که روشن و نورانی است، بر زمین خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: آسمان از عشق خورشید و ماه، ساختمان‌های زیبا و ارزشمندی می‌سازد که تنها با تلاش و اراده تو ممکن است ساخته شوند.

هوش مصنوعی: با دیدن grandeur تو، آب و هوای مریخ تحت تاثیر قرار می‌گیرد و ممکن است زهره هم به آسمان برود، چون اگر تو حرکتی کنی، همه چیز در هراس خواهد بود.

هوش مصنوعی: تیغ تو مانند هلال ماه در آسمان می‌چرخد و به نوعی به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: آیا تیغ تو همانند آیه سجده است؟ که سرکشان را به خاک می‌زند و صورتشان را بر خاک می‌ساید.

هوش مصنوعی: مروارید از دل صدف به وجود می‌آید، اگر با دقت به ابرهای بهاری نگاه کنی.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسانی که به خاطر خطاهایشان برهنه و شرمسار می‌شوند، به خاطر این نیست که تو با رحمت خود آنها را پوشانده‌ای.

هوش مصنوعی: در زمان حاکمیت تو که بر مبنای انصاف و عدالت است، از سرکشی و نافرمانی مانند اسبی که تحت کنترل و تربیت است، جلوگیری شده است.

هوش مصنوعی: ای بهار که با دستان گرانبهایت، امید زمین را به ما هدیه داده‌ای، زندگی همچون کشتی‌ای است در دریای طوفانی که از آب گوهرهای تو سیراب می‌شود.

هوش مصنوعی: در روزگار تو، اوضاع و احوال به گونه‌ای بود که خیلی ناخوشایند و زننده به نظر می‌رسید، مانند کسی که پس از برکناری از ریاست، دچار بی‌نظمی و بی‌قراری شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر بخشش و سخاوت تو، لب دریا همچون صدفی بسته مانده و نمی‌تواند به بارش‌های بهاری پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: در میان تو و عباس شاه، تفاوتی وجود دارد که مانند تفاوتی است که بین نقش اول و نقش دوم یک نمایش است.

هوش مصنوعی: اگر سینه گاو به زمین بیفتد، برق آن بر کوه قاف نمایان خواهد شد، به شرطی که تیغ خود را به خواب ببری.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که زیبایی و درخشندگی تیغ تو چنان است که مانند ماه در شب عید، به وضوح قابل مشاهده است و همه به آن اشاره می‌کنند. این نشان‌دهنده‌ی شکوه و جلا و برجستگی خاصی است که سبب می‌شود توجه‌ها را به خود جلب کند.

هوش مصنوعی: هر چند پیروزی و موفقیت به مانند عصایی است که در سختی‌ها به آن تکیه می‌کنیم، اما نیزه تو مانند ماری خطرناک می‌تواند بر دشمنان حمله کند.

هوش مصنوعی: اگر ویژگی‌های نیکوی تو به شکل ظاهری درآید، جهان پر از زیبایی و نورانی می‌شود.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که تو را در دل خود دارم، مانند دریا که در آن ماهی در حال حرکت است. این دل به خاطر آرامش و سکوت، نگهداری می‌کند و حامی آن ماهی می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین به گونه‌ای از عدالت تو آباد و پر رونق شد که حتی جغد، پرنده‌ای که سمبل ویرانی و بی‌حالی است، به خاک آرزو می‌کند که خراب و ویران شود.

هوش مصنوعی: دیگر از چهره معشوقان، غباری بلند نمی‌شود. با تلوین تیغ، تو مانند گردی از فتنه به زمین می‌نشینی.

هوش مصنوعی: با قدرت و توانایی خود، به سادگی می‌توانی بر مشکلات و موانع غلبه کنی و مسیر دشوار را هموار سازی، گویی که همه چیز در دستان توست.

هوش مصنوعی: به خاطر رأی و نظر تو، مانند شمعی در صبح گاهی می‌لرزد. به خاطر دیدگان تو، آفتاب خیلی درخشان می‌شود.

هوش مصنوعی: مردم چنان به حفظ و نگهداری تو دقت و توجه دارند که مانند کسی هستند که از کاغذ، برای خود کلاه بارانی درست می‌کند.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانی پیدا کنی خاطر آشفته‌ای در دنیا که دیگر نتواند از زیبایی عهد تو در خواب‌هایش آرامش پیدا کند؟

هوش مصنوعی: سخاوت تو همچون عید نوروز در تمام فصول سال است، اگر باران، مانند مروارید، بر زمین ببارد.

هوش مصنوعی: دعا من را به سمت خود می‌کشاند و اگر نه، هیچ‌گاه سیر نمی‌شوم از ستایش کردن.

هوش مصنوعی: همواره از هنگام شب تا زمانی که برج حوت به آرامی گام بگذارد و به خانه مقام آفتاب روشن وارد شود.

هوش مصنوعی: برخورداری از نور و وجود شخصیتی بزرگ، باعث روشنی و شکوه فضای پیرامون و چهار باغ بزرگ می‌شود.