هوش مصنوعی: من از کتب قدیم خواندم که در آن به راستی نوشته شده است.

هوش مصنوعی: سهراب وقتی از شیر خورشید گشت، به مردی و قدرت رسید و با دلیرانه سختی‌ها روبرو شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که گاهی افراد از میان هم‌نوعان خود به جایی می‌رسند که به دلیل برتری یا ویژگی خاصشان، مورد توجه و قدردانی قرار می‌گیرند. همچنین نشان می‌دهد که مردم به خاطر همین ویژگی‌ها به آنها احترام می‌گذارند و به آن‌ها چشم‌دوخته‌اند.

هوش مصنوعی: در سن ده سالگی، استعداد و مهارت خود را در میدان نبرد با استفاده از کمان و کمند نشان داد.

هوش مصنوعی: زمانی که او دو هفته به طول انجامید، سالی شگفت و درست از آسمان بر او گذشت و او آرزو داشت که در آن زمان باقی بماند.

هوش مصنوعی: به جز اسب، هیچ آرزویی به اندازه این آرزو که کام یل نیک و خوب باشد، نکرد.

هوش مصنوعی: در جایی که بهار و گل‌ها هستند، تو یک دامنه پر از گل و شکوفه را ترک کرده‌ای.

هوش مصنوعی: روزی فسیله به جایی رفت که حصاری به دور کوهی و دشتی را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در بالای کوهی بزرگ، فرازی وجود دارد که باعث شده تا دو چشم بزرگ به دوردست خیره شوند.

هوش مصنوعی: در اطراف حصار، منطقه‌ای پر از مرغزار وجود دارد که همیشه سبز و سرزنده است و در میان آن جویباری روان به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: او خوشحال شد که در آنجا فرود آمد و به خاطر نیکی‌هایی که بخشید، مورد ستایش قرار گرفت.

هوش مصنوعی: او به چوپان دستور داد که تمامی بازرگانان را بیاورد و به آرامی از این دشت عبور کند.

هوش مصنوعی: در اینجا سهراب به زیبایی ماهی اشاره دارد که از روی دشت عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: در چهره‌اش زیبایی مانند ماه جلوه‌گر است و قامتش مثل سرو، با سرخی خاصی که شبیه گل‌های آتشین است، خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: یک مقنعه‌ی سرخ بر سر آن‌ها مثل طاووس رنگارنگ جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: ابر با آرامش و زیبایی در حال حرکت است و از دور به سمت جوی آب نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که سهراب او را از دور دید، در دلش ناگوار شد و احساس نارضایتی کرد.

هوش مصنوعی: از دور که او را دید، دلش تحت تأثیر قرار گرفت و عشق و ارتباط با او را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: به سرعت حرکت کن آن گوهر دلیر، بر آن دلبر عزیز و مهربان.

هوش مصنوعی: ببر او را پیش من تا من بتوانم یک بار به چهره‌اش نگاه کنم.

هوش مصنوعی: پس خدمتگزاران به سوی او رفتند و او را با محبت و احترام به نزد خود آوردند.

هوش مصنوعی: وقتی سهراب، شیرو را دید، در دلش محبت او را برگزید.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای ماه، نام تو چیست و نژاد و اصل و نسبت کدام است؟

هوش مصنوعی: به راستی، درد و رنج تو بر چشمان کسی اثر می‌گذارد که بار سنگین خود را با این وضعیت بر دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: وقتی دل به او می‌تپد، مانند ماه درخشان و ستونی از نقره که بیرون می‌آید، حالتی شگفت‌انگیز و زیبا پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو در نظر کسی بد باشی، من برای تو جان و تن خود را فدای تو می‌کردم.

هوش مصنوعی: زمانی که آن چهره زیبا صدای تو را بشنود و با چشمانش به تو نگاه کند و زیبایی‌ات را ببیند، تأثیر شگفت‌انگیزی بر او خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: زنان چنین هستند و این خصوصیت آن‌هاست که از آن‌ها راه‌های نیکوکاری را جستجو نکن.

هوش مصنوعی: او که در زمان دشواری با دل مهربان شد، به او گفت: ای پهلوان نامدار.

هوش مصنوعی: من به نام شهرو شناخته می‌شوم و پدرم شیرگیر است. او هر سال در شکار موفق است و به تیراندازی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از آغوش مادر دور شدم، رنج و سختی‌ام از دست دیو ناپاک آغاز شد.

هوش مصنوعی: پدرم مرا بزرگ کرده و سرنوشت که مثل یک فرمانده عمل می‌کند، اینگونه مرا به سرنوشت خود دچار کرده است.

هوش مصنوعی: مدت زمانی است که مسیر شکار دیگر مورد استفاده قرار نگرفته و رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی سهراب این را شنید، از جا برخاست و دلش پر از عشق و شوق شد.

هوش مصنوعی: از بیگانگان خیمه را برچیدند و با قدرت دو دست را بلند کردند.

هوش مصنوعی: سهراب در نهایت به مهارتی دست پیدا کرد و مانند فیل مست، به چهره زیبای خود جلوه‌ای خاص بخشید.

هوش مصنوعی: شاه شمشیر را از نیام بیرون آورد و نشان داد که این کار (بیرون آوردن شمشیر) به خاطر وجود خطراتی در شهر یا در رکاب است، که نمی‌توان بدون آماده‌باش در برابر آنها باقی ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که تیر از کمان رها شد، سرنوشت تیر را چون لاله‌ای رنگین و زیبا دید که از خون و زخم بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: او به او گفت که با محبت و دوستی، رفتار تلخ و خشن تو مانند سنگینی یک سندان است.

هوش مصنوعی: مدتی یک حکیم در مورد آن کار فکر کرد و تصمیم به عمل کردن با شجاعت و مردانگی گرفت.

هوش مصنوعی: یکی مروارید باارزش و شاهانه به او داد و گفت: ای سرو مانند و خوش‌اندام.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که این چیز گران‌بها را بگیر و به یادگار نگه‌دار، زیرا ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا دوباره به درد بخورد یا کاربردی شود.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که تو از من تأثیر پذیرفته‌ای و در واقع مانند فرزندی از من متولد می‌شوی.

هوش مصنوعی: زمانی که وقت زایش و تولد نزدیک شود، تو به این مهره‌ی پاک نیازمند خواهی شد.

هوش مصنوعی: اگر دختری داری و می‌خواهی با او ازدواج کنی، به هنگام زندگی مشترک به او احترام بگذار و نامش را نیز با محبت بر زبان بیاور.

هوش مصنوعی: اگر پسر به دنبال دوستانش باشد، زمانی که به میدان وارد می‌شود، این کار را انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: هنگامی که او با دلاوری به میدان نبرد می‌آید، زیبایی و شکوه او مانند گلی درخشان بر سرش نمایان است.

هوش مصنوعی: او به او هدیه‌های بسیار زیبا و گرانبهایی داد که از جنس ابریشم و طلا و هر نوع چیز دیگر بودند.

هوش مصنوعی: در این بحث و گفت‌وگو، ناگهان سواران ترک و هومان بر او رسیدند.

هوش مصنوعی: شهنشاه افراسیاب پیامی را برای او فرستاد که بگوید مانند آب، رفتار کن و به آرامش و نرمش روی بیاور.

هوش مصنوعی: زمانی که سرخاب خبر خوشی را شنید، به شادمانی پرداخت و به آن لشکر گرسنه دستور داد تا زودتر حرکت کنند.

هوش مصنوعی: کمر همت ببندید و کارها را شروع کنید، زیرا من عازم میدان جنگ هستم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و باد در آن لحظه به سرعت پیامش را به اسب رساند.

هوش مصنوعی: سربازان به ایران آمده‌اند و کارشان به گونه‌ای است که گویی صدای گوشت را می‌شنوند.