هوش مصنوعی: برزوی به دوستی گفت: ای محبوب معروف و زیبا، به این شیوه صحبت کرد.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است که آن زن، در این شب به دیدار بیاید و در پی چه چیزی در حیاط خودش باشد؟

هوش مصنوعی: وقتی نوازنده آن درد را با مهارت دید، پس از آن شروع به صحبت کرد و ماجرا را به زبانی دلنشین بیان کرد.

هوش مصنوعی: به او گفت، ای پادشاه آزادگان، این سخن را به بهرام، بازرگان، گفتم.

هوش مصنوعی: زن، مانند یک تاجر زبردست، در این شهر به فعالیت‌های تجاری مشغول است و در مرکز توجه و احترام قرار دارد.

هوش مصنوعی: او انسان خوش قیافه و آزاداندیش و باهوشی است که به او لقب شهروند با ارزش و لایق را بدهید.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من هرگز در جهان چهره‌ای با این زیبایی و قد بلند ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: او چنین گفت که در آمل از دنیا رفتم و فرزندم را به حالتی ناراحت و نگران به دیگران سپردم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که این فرد از کجا آمده و دلیلش برای آمدن به ایران چیست.

هوش مصنوعی: وقتی برزو این خبر را شنید، به شدت ترسید و مانند برگ درخت به لرزه افتاد.

هوش مصنوعی: سپهبد از چشمش اشک می‌ریخت و آن اشک‌ها بر خاک در ناحیه‌ای خوش آب و هوا می‌ریخت.

هوش مصنوعی: از فکر آن مرد، روان خسته به او گفت: ای پهلوان، نوازنده.

هوش مصنوعی: چه چیزی باعث شده است که تو این‌قدر افسرده باشی؟ از وقتی که دیدار من را داشته‌ای، شادی‌ات کمتر شده است.

هوش مصنوعی: چرا این‌قدر پژمرده و غمگین به نظر می‌رسی؟ چه چیزی باعث شده که این‌گونه در خود فرو بروی و حال و روزت این‌قدر بد باشد؟

هوش مصنوعی: چه چیز پراعتباری از انگشتری تو به من رسید! شاید اگر بگویی، این نشانه‌ای از قضا و قدر است.

هوش مصنوعی: تو زمانی با زیبایی و شادابی به دنیا آمدی، اما چه بر سرت آمده که این‌گونه غمگین و اندوهناک شده‌ای؟

هوش مصنوعی: نگو که این ناله و گریه از چه چیزی است؛ تو را در دل این درد و رنج به خاطر چه کسی است؟

هوش مصنوعی: برزو به او گفت: ای زن معروف و سرآمد بانوان، تو بزرگ‌ترین و بهترین در جمع هستی.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که اگر صحبت کنم، کلمات من ممکن است تو را ناراحت کند، ای زن نیکو.

هوش مصنوعی: زنان خودشان لب‌هایشان را به بند نمی‌زنند، بلکه می‌گویند و از هیچ کس نصیحتی نمی‌پذیرند.

هوش مصنوعی: نباید رازها را به زنان گفت، زیرا در دنیا زن‌ها می‌اندیشند و تصمیم می‌گیرند.

هوش مصنوعی: هرگز در حضور زنان رازی را فاش نکن، زیرا اگر این کار را کنی، خود را در نظر دیگران به بازی گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: اکنون اگر به وعده خود عمل کنی و به این دل شکسته امید بدهی، می‌توانی آن را شفا بخشی.

هوش مصنوعی: اگر به قول و پیمان خود پایبند باشی، باید به گونه‌ای رفتار کنی که هیچ دلیلی برای شکستن آن وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر راز من را با کسی در میان نگذاری، نشان‌دهنده این است که تو همدل و همراه من هستی.

هوش مصنوعی: زن گفت: ای پهلوان، هنگامی که به گرد خانه‌ی دنیا و مهر تابان گوش فراداده و می‌شنوی، چه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر آسمان بر سرم تیغی فرود آورد و همه تیرها و نیزه‌ها از جانب خورشید و ماه به من حمله کنند، باز هم من مقاومت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من این راز تو را به کسی نمی‌گویم، چه خوب باشد چه بد، من همراه تو هستم.

هوش مصنوعی: وقتی برزوی شنید، خوشحال شد و دل پهلوان نیز شاد و خرم گشت.

هوش مصنوعی: برزو گفت که آن زن معروفی که انگشتری را برای من آوردی، همین است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین ایران، نه کسی هست که جواهر بفروشد و نه تاجر، بلکه همه آزادند.

هوش مصنوعی: برای من به این مکان آمده است وگرنه طلا و نقره برایش اهمیتی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر من از اینجا رها شوم، تو در دنیا به پادشاهی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: الان از اینجا برو به آرامی و همان راهی را که به خانه ساز می‌رسد، طی کن.

هوش مصنوعی: زمانی را با آرامش بگذران که زنی معروف در کنارت باشد، زیرا وقتی که خانه خالی از جمع دوستان باشد، دیگر خوشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: از خود بپرس که هدف تو از حضور در اینجا چیست و اینکه چرا غم و درد در دل تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: مادری که به خاطر پسرش برزوی، همیشه در حال تحمل درد و رنج است، مانند آتشی درونش شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: اگر مادر بزرگی بگوید که در درون تو هوش و درک لازم وجود دارد، حتماً به آن توجه کن و به دنبال کشف آن باش.

هوش مصنوعی: شخصی به سرعت به سمت یک زن زیبا رفت و در دیدار او، جمعی شاد و خوشحال شدند.

هوش مصنوعی: بهرام به فروشنده‌ گوهر گفت: ای کسی که آرامش و راحتی جانم را به تو می‌سپارم.

هوش مصنوعی: دل مشهور را در زمان خوشی داشته باش و بگذار که همه کارهای بی‌حاصل از بین برود.

هوش مصنوعی: رامشگر پهلوان به شادی و نشاطی عمیق دست پیدا کرد و با صدای بلند و پرشور شروع به آواز خواندن کرد.

هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان می‌رسد و تنها نیمه‌ای از آن باقی مانده است، خواب همچنان بر سر و چشمان آدمی سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: بهرام و فرزندش و همسرش به خواب رفتند و در این زمان، نوازنده‌ای به زن گفت.

هوش مصنوعی: پرده راز را کنار زدی و همچون صدای برزو در شهر طنین‌انداز شدی.

هوش مصنوعی: دل او از خوشحالی به خاطر این راز شاد شد و به راه حلی برای مشکلش پی برد.

هوش مصنوعی: او به زن گفت: ای زن، آن کس که گفته راز تو را فاش کرده، این را از نهان به جلو آورده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا از حال من خبر ندارد و من جز ناله و آه کردن کار دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی که مادر برزوی چقدر برای او تلاش کرده و در هر جا به دنبالش گشته است.

هوش مصنوعی: به طور قطع، برزوت به تو نشان داد که شب تیره‌ات نزد من به راه افتاده است.

هوش مصنوعی: اگر تو دوباره این موضوع را برای من بگویی، این برایم قابل قبول است زیرا جان من در خطر است.

هوش مصنوعی: او این را گفت و از چشمانش اشک جاری شد که نشان از درد و رنجی عمیق در دلش داشت.

هوش مصنوعی: رامشگر به زن می‌گوید که ساکت باشد، زیرا نباید در حضور بهرام که فردی با ارزش و با فضیلت است، صحبت کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر دیگران از راز من باخبر شوند، دست من از راه حل و چاره کوتاه می‌شود و نمی‌توانم به خوبی عمل کنم.

هوش مصنوعی: برزو از تو خبری به من رسانیده است و من در نزد تو معروف و شناخته‌شده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی او انگشتری را در دست من دید، به من گفت: ای زن معروف، آن را به من نشان بده.

هوش مصنوعی: وقتی برزوی از کار خود فارغ شد، او با حیرت به نگین خود نگاه کرد و نامش را صدا زد.

هوش مصنوعی: چشمانم از شدت غم و درد مانند خون جاری می‌شوند، به مانند مردی معروف و سرسخت که همواره در حال مبارزه و چالش است.

هوش مصنوعی: به خداوند و عدالت و جهان بزرگ، به خورشید و شمشیر و چوب دستی و دام.

هوش مصنوعی: هرگز از دستورات تو سرپیچی نمی‌کنم و از وعده و قولی که به تو داده‌ام، برنمی‌گردم.

هوش مصنوعی: مرا گفتند که با فکر و هوش خود برخیز و به‌راحتی به سوی خانه‌ی فروشنده‌ی جواهرات برو.

هوش مصنوعی: آرام بگیر و نشسته به کار بپرداز، تا زمانی که جمعیت پراکنده شود.

هوش مصنوعی: سپس در آن زمان که از او درباره این موضوع پرسیده شود، اگر بگوید تمام وضعیت از ابتدا تا انتها را توضیح می‌دهد.

هوش مصنوعی: برای درک کامل حکمت و رازهای او، بهتر است از ابتدا پیگیری کنی؛ زمانی به درک روشن‌تری از او خواهی رسید که جستجو را آغاز کنی.

هوش مصنوعی: به او بگو که ما چرا به خاطر این عصبانی و زیان‌خواه، به روی او آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: حالا که به مقصد رسیدم، می‌خواهم بگویم که خواسته‌ات به حقیقت پیوسته و به جریان افتاده است.

هوش مصنوعی: پهلوان جهان شاد و خوشحال می‌شود و دیگر در دلش غم و اندوهی نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و از خانه خارج شد و با شادی به دنبال راهنما حرکت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی او وارد شد، همه به او نگاه کردند و چهره‌اش مانند گلی که در حال شکفتن است، زیبا و دل‌نشین بود.

هوش مصنوعی: به او گفت: برای این مشکل چه درمانی وجود دارد و چه کسی در این درد یار و همراه ماست؟

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم بندهای خود را پاره کنم و از این وضعیت رهایی یابم؟ چه ترفندی باید به کار ببرم؟

هوش مصنوعی: هر کس که من را به خود نزدیک کند و درخشندگی او روح تاریک من را روشنی بخشد، مورد توجه من است.

هوش مصنوعی: به او گفت نوازنده‌ای که نامش بزرگ است، من با این فکر و نقشه تو را آماده خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که به دنبال راه حلی برای مشکل خودم می‌گردم، با فکر و عقل خودم.

هوش مصنوعی: زمانی که آفتاب طلوع کند، جهان به زیبایی و روشنی خواهد نشست.

هوش مصنوعی: بیایید نزد آن خانم بریم و برای بانوان دیگر هم تدبیری که در ذهن داریم، اجرا کنیم.

هوش مصنوعی: بگویم که اگر اسب بیاورد، همان طور که شایسته یک فرد برجسته است، باید باشد.

هوش مصنوعی: سلاح با ارزش و راهی طولانی همچون دام و پرچم سیاه.

هوش مصنوعی: سپس به سراغ رزمنده می‌آیم تا به خاطر تو دلی شکسته نداشته باشم.

هوش مصنوعی: پس از آن، تدبیری برای کارها بیاندیشیم تا شاید دوباره چهرهٔ پادشاه را ببینیم.

هوش مصنوعی: هر شب من در حال گفت و گو با یک مرد مشهور و جنگجو بودم.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید از آسمان نمایان شد، زمین و زمان به روشنایی و روشنی دست یافتند.

هوش مصنوعی: دل مادر به خاطر درد و اندوهی که دارد، به دو نیم شده و تمامی شب را با ترس و نگرانی سپری می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن خانه‌ای که گوهر می‌فروشید، شخصی آمد، به خاطر ترس از بی‌صبری و از دست دادن عقل و هوش.

هوش مصنوعی: مردی خسته و پر از فکر نشسته بود و با خداوند آسمان گفتگو می‌کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که برتر از زمان و مکان هستی، چرا باید ما را به قضاوتی ناپسند و سطحی بینگاری؟

هوش مصنوعی: زنی که راه حل‌ها را می‌دانست به سراغ او آمد و او را در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: ای بزرگ و نامدار شهر، تو در این شب‌ها همواره به فکر و اندیشه‌ات مشغولی و دارای هنرهای فراوانی.

هوش مصنوعی: او همیشه با درد و رنج زندگی می‌کند و از اندیشه و فکر نمی‌تواند آرامش یابد تا روزی که نور روشنی به زندگی‌اش برسد.

هوش مصنوعی: به محضر شما نامه‌ای فرستاده‌ام که نامی معروف دارد تا بتوانم با تدبیری مشکل و دردسر را حل کنم.

هوش مصنوعی: در هر موضوعی که با تو در حال همکاری هستم، به هر طریقی که بخواهی، راهنمای تو هستم.

هوش مصنوعی: اکنون باید برای مشکل برزو تدبیری اندیشید، تا نامی برتر بر آسمان به دست آورد.

هوش مصنوعی: حالا ای کسی که فکر و اندیشه‌ات روشن است، به من کمک کن تا راهنمایی بیابی. تو رهبری این جمع هستی، پس نظر و تدبیرت را با من در میان بگذار.

هوش مصنوعی: هیچ چیز دردی را درمان نمی‌کند جز اندیشه و فکر کردن. در این میان، کسی که بتواند با ما همداستان باشد و به ما کمک کند، چه کسی است؟

هوش مصنوعی: بیاوری سواران قوی و دلیر، به گونه‌ای که شایسته‌ی میدان جنگ باشند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به تجهیزات و ابزار جنگی است که شامل زرهی به رنگ طلایی، شمشیر، تیر، کمان و کمری می‌شود. این اشیاء نمایانگر آمادگی و قدرت در میدان نبرد هستند.

هوش مصنوعی: زنی یک کمند از ابریشمی نرم و تابدار درست کرده است که مانند یک سوهان تیز و برنده است و می‌تواند به خوبی کار خود را انجام دهد.

هوش مصنوعی: ما به همراه اسب از شهر خارج می‌شویم و مسیر را به سمت بیابان هموار می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر تو در این راه قدم گذاشته باشی، من نیز نزد آن عزیز کامل و خوشبخت می‌شوم.

هوش مصنوعی: من هم تبر و طناب را به کار می‌برم تا دست و پای او را از بند آزادی بخشم.

هوش مصنوعی: من به فکر چاره‌ای هستم تا او را از دستان زال سوار نجات دهم و بر روی بام حصار ببریم.

هوش مصنوعی: به سوی بیابان حرکت کنیم و به نزد نیکان و مشهوران برویم.

هوش مصنوعی: ما در زاول با دردها و نگرانی‌های خود باقی می‌مانیم و تلاش می‌کنیم تا در سرزمین پروین آن‌ها را به فراموشی بسپاریم.

هوش مصنوعی: وقتی او این حرف را شنید، زن معروف به او گفت که رنج و زحمتم کم شده است.

هوش مصنوعی: در طی یک هفته، سفر به پایان رسید و وقتی که شب فرا رسید، آنان آماده بودند.

هوش مصنوعی: مواظب باش که حواست جمع باشد! از دشمنان خود در امان بمان.

هوش مصنوعی: وقتی شب تاریک می‌شود و همه جا را تاریکی فرا می‌گیرد، مانند تیرهایی که در شب پرتاب می‌شوند، مقدمت را به یاد می‌آورم و منتظرت می‌شوم.

هوش مصنوعی: من در مسیر فرمانده‌ام ایستاده‌ام و دل و چشمانم را تیز و آماده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بدان که وقتی تو به نزد من بیایی، نور و روشنی می‌آوری و جان دلم که در تاریکی است، روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: بیایید از شلوغی شهر خارج شویم و به دشت‌های آرام برویم.

هوش مصنوعی: یک جوانی از شهر خارج شده است و به خاطر افکارش بسیار ناراحت و غمگین شده است. روحش به شدت آشفته و آزرده است.

هوش مصنوعی: او تمامی مسیرهای درست را تنظیم کرده و دیگر چیزی از خود نشان نداده است، نه رنگ و نه بویی.

هوش مصنوعی: زمانی که برزویه این را شنید، بسیار خوشحال شد و بارها بر هر دو نفر تحسین و ستایش کرد.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش خود، از زنجیرها و موانع سنگین رهایی یافت و به توانایی‌هایش رسید.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرا می‌رسد، مانند چهره‌ی سیاه یک زنگی، نه خورشید پیدا است و نه نوری از ماه تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که مراقب خداوند باشد و در مسیر او گام بردارد، به خوبی‌ها و خوشبختی‌های زیادی دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: آن کسی که نتوانست از پای خود جدا شود، در نهایت همه به همان جای خود بازگشتند.

هوش مصنوعی: وقتی برزو متوجه شد که شب تاریک شده، نگهبان به خاطر مستی‌اش دچار گیجی و سردرگمی شد.

هوش مصنوعی: برای حل مشکل، به بالای ساختمان رفت و درون باره را بست تا آن خم خام را درست کند.

هوش مصنوعی: نفرین بر تقدیر که با توجه به شرایط، راه حلی برای مشکل پیدا شد و در زمانی طولانی، شخصی در آن مکان باقی ماند.

هوش مصنوعی: فرمانده از هر طرف نگاه کرد، اما در آن مسیر بی‌هدف هیچ کسی را ندید.

هوش مصنوعی: زن درمانده‌ای را دید که چاره‌ای برای مشکلش ندارد. پس از آن، پهلوانی به نزد او آمد و او را شاد و خوشحال کرد.

هوش مصنوعی: یک فریاد و صدا بلند شد از هر دو طرف؛ هم از سوی آن زن که راه‌حلی داشت، و هم از سوی پهلوان که در میدان نبرد قرار داشت.

هوش مصنوعی: هر دو مانند باد از کنار هم رفتند و به خاطر اندوه این دنیا، دیگر هر دو شاد شدند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن دو به نزدیک شهر رسیدند، جهانی از زیبایی و دلربایی پیش رویشان بود.

هوش مصنوعی: زمانی که شهر و دیار او را روشن و پرنور دید، روحش به وجد آمد و با شوق و هیجان به سمت او دوید.

هوش مصنوعی: او چنین گفت: ای بزرگ و آگاه، چه چیزی از آسمان بلند به چهره‌ات آمده است؟

هوش مصنوعی: من به خاطر درد تو خواب ندارم و چشمانم از اشک در طول شب و روز پر شده است.

هوش مصنوعی: باید راه حلی پیدا کنیم، زیرا این جادوگری ما را در معرض خطر بزرگی قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر دوباره به زمین و آسمان نگاه کنی، شاید بتوانی در خاک، ستاره‌ای شوم را ببینی.

هوش مصنوعی: وقتی برزو او را دید، خون به چشمانش آمد و به مادرش گفت: ای راهنمای من.

هوش مصنوعی: من زحمت‌های زیادی را می‌شناسم که تو تحمل کرده‌ای، اما اکنون تمام مسیرهای سخت را پشت سر گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی چه خبرهایی از ایران به من رسیده است، از آن سپاه شاه و آن با هم بودن‌ها.

هوش مصنوعی: زندگی به چه سرگرمی‌هایی او را مشغول کرده است و چه افرادی، از میان پیران و جوانان، به ملاقاتش آمده‌اند.

هوش مصنوعی: اکنون زمان سخن گفتن نیست و بهتر است به جای حرف زدن، عمل کنیم و کاری انجام دهیم.

هوش مصنوعی: به مادر گفت تا در زمان مناسب لباس‌های زنانه را از تن بیرون آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که بر اساس اصول و ویژگی‌های مردانگی، کسانی که بدون راهنمایی و هدایت مناسب به سفر می‌روند، در نهایت دچار مشکلات و چالش‌هایی خواهند شد. در واقع، کسانی که به تنهایی وارد مسیرهای ناشناخته می‌شوند، ممکن است با خطرات و سختی‌هایی مواجه شوند.

هوش مصنوعی: از ایران به سرزمین توران سفر کردند و با دل شاد و خوشحال مسیر خود را در پیش گرفتند.

هوش مصنوعی: برزو به مدت سه روز و سه شب به راه خود ادامه داد و مادرش و نامور نیک خواه را نیز همراه داشت.

هوش مصنوعی: در صبح روز چهارم، خورشید از آسمان نمایان شد.

هوش مصنوعی: برزو به سمت راه ایران نگاه کرد و دید که یک گرد و غبار در دوردست به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: وقتی که هامون به شکل دریایی بزرگ درآمد، زمین از حرکت سواران به تکاپو افتاد.

هوش مصنوعی: پرچمی به جلو و درون آن اژدهایی قرار دارد، و پشت آن شیر معروف و فرمانروایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: جهان به نام رستم، پهلوان بزرگ، شناخته می‌شود که از نسل سام سوار به دنیا آمده است.

هوش مصنوعی: تمام شخصیت‌های برجسته ایران به یکدیگر مانند گرگین، طوس و گژدهم وابسته و متصل هستند.

هوش مصنوعی: فریبرز کاوس و رهام، از سرپرستان و بزرگواران قارن، که نماد نیکی و شجاعت هستند، به تبادل افکار و احساسات می‌پردازند.

هوش مصنوعی: سردار همه شاه زادگان را از ایران به همراه خود آورد، همان کسی که به تنهایی حاضر است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از سواران باشد، مانند شبانی است که از رمه خود مراقبت می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که اگر ذهن‌ها و روح‌ها را درخشان کنی، در دنیای بیرون نیز زیبایی و شکوفایی پدید می‌آید.

هوش مصنوعی: در آغاز سال نو، هرمز فوردین، تمام نامداران را از میان برداشته است.

هوش مصنوعی: بدان روز، زمانی که آن مهمانی و جشن برپا بود، حتی اگر آن جشن همراه با جنگ و نبرد بود.

هوش مصنوعی: وقتی از دور برزوی آن گرد را دید که درفش سردار نمایان شد.

هوش مصنوعی: ای فرد عاقل، این را به شهر بگو که روزگار به حالت دیگری تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: تمام زحمت و درد و رنج تو، مانند رستم که از دشت وسیع پدیدار شد، به ثمر می‌رسد و نتیجه‌اش به خوبی نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: به او نگاه کن که چگونه به عنوان یک قهرمان شناخته شده است، و پس از او گروهی از سربازان ایرانی هستند.

هوش مصنوعی: شما باید از اینجا بروید و در راه باید از توقف و وقفه پرهیز کنید.

هوش مصنوعی: همه به سمت‌های مختلفی فرار کردند و به دنبال راهی بودند تا نتوانند سپاه ایران را ببینند.

هوش مصنوعی: رستم سه نفر را دید که با سرعت و تندی به سمت او می‌آمدند و آن‌ها را به سوی خود کشیدند.

هوش مصنوعی: او به گونه‌ای سخن گفت که آن سه نفر از مسیر خود منحرف شدند، زمانی که از ما و لشکر خبردار شدند.

هوش مصنوعی: سواران ترکان در شکار و تعقیب وحوش چون گوران و شیران بسیار مهارت دارند و در این کار بسیار توانا هستند.

هوش مصنوعی: آنها ما را دیدند و از ترس به دام مشکلات فرار کردند و در این گرفتاری ما را تنها گذاشتند.

هوش مصنوعی: به گرگین گفت که از آن سمت نگاه کن و ببین که کدامیک از نام‌آوران در آنجا هستند.

هوش مصنوعی: اگر مردان مشهور و قوی‌هیکل هستند، پس آنها را به نزد سپاه شان بیاور.

هوش مصنوعی: زمانی که تهمتن این جمله را گفت، گرگین مانند باد به سمت سپهدار شاد رفت.

هوش مصنوعی: او با قدرت و شجاعت، چمچه سنگینی را به دوش گرفت و به سمت قهرمانان شتابان پیش رفت.

هوش مصنوعی: دل او چون دریا پر از احساسات و تلاطم است، وقتی که از چیزی یا کسی نزدیک می‌شود، احساساتش شدت می‌گیرد و به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: دو زن را دید که شجاع و دلیر بودند و یکی از آن‌ها کمرش را با کمند از چرم شیر بسته بود.

هوش مصنوعی: اسب و سوار به زره آهنین پوشیده‌اند، همانند شیری خشمگین و آشفته که در میانه میدان جنگ آماده نبرد است.

هوش مصنوعی: کمان در دست و نیزه به دوش، مانند پیلی سرمست و نیرومند، در دل آهنگ و هدفی قوی.

هوش مصنوعی: در ایران، هیچ کسی به پای او از نظر قدرت و توانایی نمی‌رسد و مانند او نمی‌تواند در کارها و شجاعت رقابت کند.

هوش مصنوعی: گرگین نمی‌دانست آن مردی که در دشت ایستاده است کیست و برای چه هدفی آنجا قرار گرفته.

هوش مصنوعی: گرگین با صدای بلندی فریاد زد و به شیر گفت: ای دلاور با شهرت و بزرگوار.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی با قدرت و شجاعت به کجا آمده است و چرا در این مسیر ناهموار و بی‌هدف قدم گذاشته است. در واقع، گوینده از ورود این فرد به این موقعیت و مسیر نامناسب تعجب می‌کند و سوالاتی دربارهٔ انگیزه و هدف او دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که درفش (پرچم) جهان پهلوان را دیدی، چرا از ترس در جایی پنهان شدی؟

هوش مصنوعی: وقتی گرگ مانند این سخن گفت، برزوی شیر با خروش و شجاعت به سمت او آمد.

هوش مصنوعی: به راستی که از جان گفتی، چرا که با این روش به مبارزه‌ای چون شیر آمده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که در میدان جنگ و کینه هستی و مرا می‌بینی، از بین همه‌ کسانی که در اطرافم هستند، من را انتخاب کن.

هوش مصنوعی: گرگین با شنیدن خبر، شور و هیجانی برانگیخت و به او گفت: "ای مرد، کمی به خودت بیایید و توجه کن."

هوش مصنوعی: آیا فرمانده ظالم نمی‌داند که میلاد، گرگین نام است؟

هوش مصنوعی: شیر از تیر من می‌ترسد و پلنگ از دامم دچار ترس و وحشت می‌شود.

هوش مصنوعی: من تو را به نزد رستم می‌برم، اما این حرف‌ها بیهوده است و به تو اهمیتی نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: برزوی به او گفت: ای مرد معروف، این گونه سخن بگوید که مردم با هنر و قابلیت، شایسته‌ی آن نیستند.

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که وقتی روح من از بدنم جدا شود، تمام خاندان و اقوام من بر من llorande خواهند کرد.

هوش مصنوعی: به من بگو، اگر تو به من مانند مردان می‌نگری، پس چرا از این قضاوت ناراحت هستی؟

هوش مصنوعی: این سردار گفت که باد دو زاغ را به کمان برساند و زه او را آماده کند.

هوش مصنوعی: تیر کوچکی از کمان بیرون آمد و بر سینه‌ی ابر شلیک کرد.

هوش مصنوعی: گرگین بر زمین داغ و گرم افتاد و دامن زره‌اش تکه‌تکه شد.

هوش مصنوعی: باد کمند و دمی را که بر سر و یال برزو انداخت، او را به دام گرفتار کرد.

هوش مصنوعی: یک نفر شمشیری که مانند آب زهرآلود به نظر می‌رسد، بالا برد و به دنبال بریدن سرش از تنش بود.

هوش مصنوعی: گرگین از ترس و نگرانی پیچ و تاب می‌خورد و درخواست بخشش می‌کند، اما باید او را ببخشد زمانی که در پی نبرد است.

هوش مصنوعی: سردار سپاه به دلیل این موضوع از سمت خود کناره‌گیری کرد و به سوی دلاوران جنگی رفت.

هوش مصنوعی: رستم به او نگاه کرد و به شدت متعجب ماند. در دل خود نام دیوان را به یاد آورد و به آن فکر کرد.

هوش مصنوعی: یک کار جدیدی به وقوع پیوسته است و من نمی‌دانم که این چه چیزی خواهد بود، آیا کمتر یا بیشتر از آنچه که پیش‌تر شناخته‌ام.

هوش مصنوعی: به سمت زواره نگاه می‌کند و می‌بیند که این‌گونه شگفتی در جهان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: برو به سراغ آن شیر نر و ببین که کدام یک از شما دلیرتر است.

هوش مصنوعی: از کسی بپرس که آن مرد معروف کیست و نامش چیست، او برتر از گردن‌کشان و شیران است.

هوش مصنوعی: اگر انسان با اهمیت و دارای نفوذی وجود داشته باشد که به دنبال انتقام و دشمنی باشد، او را به نزد من دعوت کن و بیاور.

هوش مصنوعی: وقتی زواره خبر شنید، به سرعت به سمت آن قهرمان مشهور دوید.

هوش مصنوعی: هنگامی که سپهبد به برزو نزدیک شد، سوارکاری را در دشت مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تو گفتی نریمان، جوانمرد زنده شد و آسمان در برابر شمشیر او تسلیم شد.

هوش مصنوعی: همان‌طور که برفراز قله‌ای بلند ایستاده‌ای و بازوانت قوی هستند، در میان کسانی که در کنار تو هستند، مانند دوستی و همدمی قابل اعتماد و دلگرم‌کننده باش.

هوش مصنوعی: کمانی که بر بازوی دلاورانه‌ات افکنده‌ای، به قدری قوی و نیرومند است که گویی باعث به هم ریختن نر شیر شده است.

هوش مصنوعی: دو زن را دیدم که در مسیر راه ایستاده بودند و به یک قهرمان مشهور نگاه می‌کردند.

هوش مصنوعی: سرکرده‌ای از گرگین، دستگیر شده و یال‌هایش به دور کمند پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: زواره با صدای بلندی فریاد زد: ای پهلوان، دل را در میدان نبرد و عقل را به حرکت درآور!

هوش مصنوعی: چه مرد بزرگ و با ارزشی هستی و نام و نشانت چیست؟ که برای تو باید بر مادر زاینده‌ات گریه کرد.

هوش مصنوعی: تو از رستم خبری نداری و از بزرگ مردان شجاع هم اطلاعی نداری.

هوش مصنوعی: ز شهر توس، سرافراز، و از شخصیت‌های باارزش مانند گودرز و گیو، و همچنین فرهاد، رهام و گستهم نیو صحبت می‌کند. این افراد هر کدام در ادبیات داستانی و حماسه‌های ایرانی به خاطر دلاوری‌ها و ویژگی‌های برجسته‌شان شناخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: از این مرد بزرگ و مشهور، کمک بگیر و او را آزاد کن، زیرا اگر او آزاد شود، آسمان هم از پی او به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: من تو را از میان nobility و سربازان بزرگ ایران می‌خواهم.

هوش مصنوعی: برزوی به او گفت: ای نامدار، تو مرد فریبی نیستی و نمی‌توانی در کارزار خشمگین شوی.

هوش مصنوعی: شما نمی‌دانید من کی هستم، اما بدانید که در این دشت ساده به دلیلی خاص به دنبال چیزی می‌گردم.

هوش مصنوعی: به خاطر داری که در میدان نبرد، وقتی جنگجویان شجاع با هم می‌جنگیدند، من کجا ایستاده بودم؟ همان‌جا که جای بزم و شادی بود، اما به ناچار در میان این جنگ و جدل قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: این بیت به این اشاره دارد که نه رستم، قهرمان افسانه‌ای، تنها به خاطر زروت نیروی جسمانی‌اش مشهور است و نه به خاطر نشانه‌هایی مانند آهن یا کوه البرز. بلکه، این ویژگی‌ها به نوعی نماد قدرت و شجاعت او هستند. در واقع، قهرمانی او فراتر از ویژگی‌های ظاهری و مادی است.

هوش مصنوعی: در این عبارت، شخصی به قدرت و شجاعت خود اشاره می‌کند و می‌گوید که در مقابل چه کسی باید به جنگ برود. او به قهرمانان بزرگ مثل تهمتن، طوس و فرامرز اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که این افراد چه مقام و قدرتی دارند. به طور کلی، این جمله نشان‌دهنده ارزیابی موقعیت و قدرت در مبارزه است.

هوش مصنوعی: زخم بازو نشان‌دهنده‌ی قدرت و شجاعت من است و وسیله‌ای که مرا به سوی هدف‌هایم راهنمایی می‌کند، همانند کمند و کمان است.

هوش مصنوعی: اگر سیر نتواند از نبرد من برود، دوباره به او رو می‌آورم.

هوش مصنوعی: خود را از گرفتاری و سختی‌ها نجات بده و از آسیب‌هایی که به تو می‌رسد، دوری کن.

هوش مصنوعی: اکنون در این دشت میدان نبرد، در روز روشن با دشمنان سیاه‌چهره روبرو می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر کس که به مبارزه من نیاید، نه او و نه کسی از آن جمع، نمی‌تواند در برابر من بایستد.

هوش مصنوعی: وقتی زواره این حرف را از او شنید، دوباره درد قدیمی‌اش زنده شد و تازه شد.

هوش مصنوعی: زواره وقتی او را شناخت، از دور از او پرسید و با محبت به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای پهلوان نامی، چگونه از این بندهای سنگین رهایی یافتی؟

هوش مصنوعی: پس از آن، همچون باد، رستم مشهور و نیک زاد وارد شد.

هوش مصنوعی: دل، که پر از درد و نگرانی بود، با چهره‌ای رنگ‌پریده و ناراحت، نزد تهمتن شکایت کرد و از سختی‌هایی که تحمل می‌کند، ناله سر داد.

هوش مصنوعی: وقتی رستم او را دید، در حالتی بی‌تاب و ناتوان بود، نه در بدنش قوتی بود و نه در ذهنش هوشیاری.

هوش مصنوعی: دل به من گفت که ما به کار جدیدی مشغول شده‌ایم و در خطر بزرگی گرفتار آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: از آن قهرمان مشهور بپرسید که رفتار و کردار دوران چگونه است.

هوش مصنوعی: زواره به او گفت: ای نامور، روزگار با ما به سختی و تنگ‌نظری برخورد کرده و ما را خشمگین کرده است.

هوش مصنوعی: سپهدار برزو از قید و بند آزاد شد، اما نمی‌دانم چگونه زمانی که زمان به بالا می‌رود این اتفاق افتاد.

هوش مصنوعی: همه چیز که تو را محدود کرده بود، به چیزی ناپایدار بدل شد و تو مانند فیل سرشار از قدرت، از قید و بند آزاد شدی.

هوش مصنوعی: سپهدار گرگین به او کمک می‌کند، زیرا تمام کارهای کسانی که در نبرد به‌هم می‌زنند، تحت مدیریت اوست.

هوش مصنوعی: وقتی رستم این را شنید، قلبش به شدت ترسید و در دل گفت: شاید تقدیر تغییر کرده باشد.

هوش مصنوعی: او به او گفت که زمانی که این دیو به دنیای ما آمد، هرگز از این نوع یاد نداریم.

هوش مصنوعی: فرامرز تحت تأثیر چیزی قرار گرفته است که باعث شده با نامداران پرخاش‌جو مواجه شود.

هوش مصنوعی: یک صدای بلندی از ایرانیان برخاست و بر روی برزو، قهرمان بزرگ، حمله کردند.

هوش مصنوعی: هر کسی که این اندیشه را دارد، به این ترتیب می‌گوید که چگونه می‌توانیم مانند یال اسبی، که دنیا را در خون غوطه‌ور کنیم.

هوش مصنوعی: رستم به ایرانیان گفت: ای نیک‌نامان و آزادی‌خواهان!

هوش مصنوعی: در اینجا، به معنای بازداشتن خود از بیهوده‌گویی و به دور نگه‌داشتن خود از افتراها و جنگ‌های بی‌مورد اشاره شده است. بدین ترتیب، شخص باید به خود اجازه ندهد که در میانه‌ی درگیری‌ها و جنجال‌ها قرار گیرد و به جای آن، به آرامش و سکون فکر کند.

هوش مصنوعی: نباید از اینجا شاد و خوشحال به نزد فرمانده تورانیان بروی.

هوش مصنوعی: اگر ما وقت خود را بی‌مورد تلف کنیم و در کارها کندی کنیم، همه کیفیت‌های خوب و نیکو را زیر سوال می‌بریم و به بدی می‌کشیم.

هوش مصنوعی: وقتی رستم این سخن را گفت، همه ایرانیان زبان به اعتراض و بیان احساسات خود گشودند.

هوش مصنوعی: ما همه زیر فرمان و راهنمایی سرکرده خود، با سر به زمین افتاده‌ایم و از او اطاعت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: بیا دامن خود را به هم گره بزنیم و از یکدیگر فاصله نگیریم؛ چون این ترک‌ها باعث درگیری و تنش می‌شوند.

هوش مصنوعی: از این دشت بیرون نمی‌رود، مگر اینکه کافران ما به شدت زخمی و خونین شوند.

هوش مصنوعی: وقتی رستم این خبر را شنید، به سرعت به سمت برزوی جوان رفت.

هوش مصنوعی: از سمت هامون، با تندی به جلو حرکت کرد تا به سپهدار برزو رسید.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، کسی را دید که مانند شیران با چنگال‌های باز و آشفته به جلو می‌آمد.

هوش مصنوعی: شخصی که بدنه‌اش را زیر زره پنهان کرده و به خاطر کینه‌ای که در دل دارد، ابروهایش را به حالت اخم و غم درآورده است.

هوش مصنوعی: یک بار در زیر او مانند باد تو گفتی که از چهره‌اش نجابت و اصالت دارد.

هوش مصنوعی: او از سام نریمانش نشناخت، به خاطر آن یال و دست و تنه بلندش.

هوش مصنوعی: زنجیری به پای شصت خاصه، که مانند دیو بزرگ، جان را به سختی به دام انداختی.

هوش مصنوعی: در دشت مانند فیل مست که بسیار عصبانی و بی‌تاب است، یک گاز بزرگ با خود دارد که شبیه به بدن گاو است.

هوش مصنوعی: بر فراز آن تندآب، مدتی ماند و بر هم نام دیوان را صدا کرد.

هوش مصنوعی: دو زنی را دید که مانند یک جنگجوی مشهور و با جلال و شکوه بودند، همچون خورشید درخشان و بهاری سرزنده و شاداب.

هوش مصنوعی: در آن خاک، گرگین نژند (شجاع یا قهرمان) دو دستش را به دور یک کمند (یا طناب) بسته است.

هوش مصنوعی: او گفت که این نام‌آوران که در این دشت حضور دارند، به چه دلیلی با او هستند؟

هوش مصنوعی: دل او از اندوه و غم پر شد و به خاطر رفتار او، رستم بسیار ناراحت و غمگین شد.

هوش مصنوعی: از ایوان سام، دستانش را می‌پرسند و از آن نامداران معروف با مقام و ثروت.

هوش مصنوعی: او متوجه شد که نوازنده‌اش از دور او را می‌بیند و به خاطر شادی‌اش، همه‌چیز به جشن و سرور تبدیل شد.

هوش مصنوعی: رستم به او گفت: ای زن مشهور، تو با آن بند و زندانی که بر من تحمیل کردی، چه کار کردی؟

هوش مصنوعی: چگونه آن شخصیت معروف و شناخته شده رها شد و در کجا دستان سام، جنگجوی بزرگ، قرار داشت؟

هوش مصنوعی: فرامرز دیگر زنده نخواهد ماند و زمانه افراد دیگری را به جای او خواهد آورد.

هوش مصنوعی: سوالی مطرح شده که آن چهره‌ی زیبایی که در این دشت ایستاده کیست و به چه دلیل اینجا آمده است؟

هوش مصنوعی: رامشگر به پهلوان گفت که تو همچون بادی هستی که هر ساله جوان و پرانرژی به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: جهان مانند مادری برای برزو است و عشق و محبت او هر روز و شب مانند آتش در او شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: بایک ترفند و جادو، از چنگال یک موجود خطرناک و وحشتناک رها شد.