هنوز هم که85سال اززجراین شاعرسترگ درآن زندان می گذرد،اشک به چشمم می آیدومتأسف می شوم که چرا مردی بینظیر بااین همه فضل ودانش بایدعمرعزیزش رادرزندان باآن شرایط سپری کندکسی که یک ساعت ازعمرش معادل یک عمربعضی ادبای امروزین ماست.آه ودردا ودریغا..............

هنوز پس از85سال که اززجراین شاعرسترگ درآن زندان می گذرددلم بغایت می سوزد که چرا وبه چه گناهی این مرد بی نظیر بایددرزندان بماندواین مایه جفاتحمل کند؛کسی که هر ساعت ازعمرش معادل یک عمر دیگران بود.

کرده بهر ماه نو سرودی تصنیف
کرده بهر سال نو کتابی‌ تدوبن (تدوین)
گرچه خود اکنون پیاده‌ایست بر این نطع
گردد از فر اصطناع تو فرز‌بن(فرزین)

زندان بهار در تابستان ۱۳۰۸ افزون بر تنگی، تاریکی، آلودگی و گرما، مجاور به یکی از پرجمعیت‌ترین و پرسروصداترین خیابان‌های تهران بود. گرما و آلودگی درون زندان از یک سو و هیاهو و جنجال خیابان کناری از سوی دیگر آرامش را از بهار ستانده، وی را ناچار ساخت برای رهایی از زندان به التماس بیفتد.