ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۷۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتی چو بماندی از شراب آوردن</p></div>
<div class="m2"><p>مستی به تو می نیست صواب آوردن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در ده که به مستان می ناب آوردن</p></div>
<div class="m2"><p>گنجیست روان سوی خراب آوردن</p></div></div>

شمارهٔ ۷۸

گفتی چو بماندی از شراب آوردن
مستی به تو می نیست صواب آوردن
در ده که به مستان می ناب آوردن
گنجیست روان سوی خراب آوردن

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به مفهوم مستی و شراب اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که اگر کسی شراب را به تأخیر بیندازد، دیگر مستی و حالت خوب آن را نخواهد داشت. همچنین، او به این نکته اشاره می‌کند که در جایی که مستان در حال نوشیدن هستند، آوردن شراب به نوعی ثروت و گنج محسوب می‌شود. بنابراین، برآمدن به سمت میخانه و استفاده از شراب نشان‌دهندهٔ خوشی و سعادت است.

شمارهٔ ۷۶

شمارهٔ ۷۷

هوش مصنوعی: گفتی وقتی که از شراب دست بکشی، آوردن مستی برای تو درست نیست.

گفتی چو بماندی از شراب آوردن

مستی به تو می نیست صواب آوردن

هوش مصنوعی: در دهی که شراب‌خواران به می ناب دسترسی دارند، زندگی پُر از شادی و صفا است و انسان‌ها به خوبی و خرمی به سمت سرزمین عشق و لذت می‌روند.

در ده که به مستان می ناب آوردن

گنجیست روان سوی خراب آوردن

شمارهٔ ۷۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده