ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاها،می عمرت فلک از جام بریخت</p></div>
<div class="m2"><p>گلبرگ حیاتت نه به هنگام بریخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خونی که بریخت تیغت از حلق عدو</p></div>
<div class="m2"><p>از دیده دوستانت ایام بریخت</p></div></div>

شمارهٔ ۶

شاهامی عمرت فلک از جام بریخت
گلبرگ حیاتت نه به هنگام بریخت
خونی که بریخت تیغت از حلق عدو
از دیده دوستانت ایام بریخت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تحلیل لحظه‌های زندگی و مرگ می‌پردازد. او به سرنوشت و زمان اشاره می‌کند که چگونه لحظات زیبا و حیات انسان ناگهان فرو می‌ریزند. خون ریخته‌شده در میدان جنگ و از دست دادن عزیزان نیز موجی از اندوه و سختی را برای دوستان به همراه دارد. به طور کلی، شعر بر گذر زمان و تاثیرات تلخ آن بر زندگی انسان‌ها تاکید دارد.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: ای پادشاه، فلک برای تو زندگی‌ات را همچون جامی پُر از گلبرگ‌های حیات، بی‌موقع و نابه‌جا به زمین ریخت.

شاها،می عمرت فلک از جام بریخت

گلبرگ حیاتت نه به هنگام بریخت

هوش مصنوعی: خونی که شمشیر تو از گلوگاه دشمن ریخت، در چشم دوستانت روزگار می‌ریزد.

خونی که بریخت تیغت از حلق عدو

از دیده دوستانت ایام بریخت

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده