ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل گرچه هلاک جان و تن می خواهد</p></div>
<div class="m2"><p>رسوایی کار خویشتن می خواهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من فارغم از ملامت دشمن و دوست</p></div>
<div class="m2"><p>خود حسن تو عذر دل من می خواهد</p></div></div>

دیوان ظهیر الدین فاریابی به اهتمام امیرحسین یزدگردی - طاهر بن محمد ظهیر فاریابی - تصویر ۵۳۰

شمارهٔ ۴۵

دل گرچه هلاک جان و تن می خواهد
رسوایی کار خویشتن می خواهد
من فارغم از ملامت دشمن و دوست
خود حسن تو عذر دل من می خواهد

هوش مصنوعی: این ابیات به احساسات شدید عاشقانه و عذاب‌های دل اشاره می‌کند. شاعر به وضوح بیان می‌کند که دل او درگیر عشق است و این عشق به مرگ جان و تن می‌طلبد. او به رسوایی‌های ناشی از عشق خود اشاره می‌کند و می‌گوید که از ملامت‌های دیگران (دشمن و دوست) فارغ است، زیرا زیبایی محبوبش خود به تنهایی دلیل برای عذرخواهی دل اوست.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: دل اگرچه به خاطر جان و تن خود خواهان راحتی و آسایش است، اما در باطن، چالش و رسوایی اعمال خودش را می‌طلبد.

دل گرچه هلاک جان و تن می خواهد

رسوایی کار خویشتن می خواهد

هوش مصنوعی: من از انتقاد و سرزنش دیگران، چه دشمن و چه دوست، بی‌نیازم؛ زیرا تنها حسن تو می‌تواند دلیل و عذر دل من باشد.

من فارغم از ملامت دشمن و دوست

خود حسن تو عذر دل من می خواهد

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده