ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاها چو فلک عُلسو رای تو نداشت</p></div>
<div class="m2"><p>پایاب ستیزه جفای تو نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با پای تو گرچه شد بسی دست آویز</p></div>
<div class="m2"><p>هم دست بداشت زانک پای تو نداشت</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

شاها چو فلک علسو رای تو نداشت
پایاب ستیزه جفای تو نداشت
با پای تو گرچه شد بسی دست آویز
هم دست بداشت زانک پای تو نداشت

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به توصیف قدرت و ویژگی‌های خاص شاهان می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که زمانه و دنیا (فلک) از نظر ویژگی‌ها و قدرت، نمی‌توانند همتای شاه باشند. همچنین، اگرچه پای شاه باعث دستاویز شدن دیگران شده، اما خود او از این پای بلند بهره‌ای نمی‌گیرد و در واقع، از آن قدرت و ویژگی خود به خوبی استفاده نمی‌کند. در کل، شعر به نوعی ناچاری و عدم توازن قدرت در روابط اشاره دارد.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: ای شاه! آسمان هم نمی‌تواند برتری و رأی تو را تحمل کند و در برابر ستیزه‌جویی‌ها و بی‌وفایی‌هایت، هیچ مانعی نمی‌تواند پایدار بماند.

شاها چو فلک عُلسو رای تو نداشت

پایاب ستیزه جفای تو نداشت

هوش مصنوعی: اگرچه پای تو وسیله‌ای برای به دام انداختن من شده، اما من نیز دست از تو نمی‌کشم زیرا تو پای من را نداری.

با پای تو گرچه شد بسی دست آویز

هم دست بداشت زانک پای تو نداشت

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده