ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر یار بداندی کِم اندر دل چیست</p></div>
<div class="m2"><p>یا گفت بیارمی که دلدارم کیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بودی که به درد دل نبایستی مرد</p></div>
<div class="m2"><p>بودی که به کام دل بشایستی زیست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

گر یار بداندی کم اندر دل چیست
یا گفت بیارمی که دلدارم کیست
بودی که به درد دل نبایستی مرد
بودی که به کام دل بشایستی زیست

هوش مصنوعی: این شعر به عمق احساسات عاشقانه اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر محبوبش بداند که در دل او چه می‌گذرد و چه کسی را در دل دارد، شاید دیگر نیازی به پنهان‌کاری نمی‌بود. او از رنج و درد دل سخن می‌گوید و اینکه باید به خواسته‌های دل توجه شود و در کنار محبوب زندگی کرد. به طور کلی، شعر بر اهمیت درک احساسات و زندگی مشترک تأکید می‌کند.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: اگر محبوب بداند در دل من چه خبری است، یا بگو که من چه کسی را دوست دارم.

گر یار بداندی کِم اندر دل چیست

یا گفت بیارمی که دلدارم کیست

هوش مصنوعی: اگر کسی به درد دل دیگران اهمیت ندهد، نمی‌تواند به زندگی خوشی دست یابد.

بودی که به درد دل نبایستی مرد

بودی که به کام دل بشایستی زیست

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده