ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چشمی دارم همیشه بر صورت دوست</p></div>
<div class="m2"><p>با دیده مرا خوش است چون دوست دروست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست</p></div>
<div class="m2"><p>یا اوست به جای دیده یا دیده خود اوست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

چشمی دارم همیشه بر صورت دوست
با دیده مرا خوش است چون دوست دروست
از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست
یا اوست به جای دیده یا دیده خود اوست

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به رابطه نزدیک خود با دوستش اشاره می‌کند. او همیشه چشمی بر چهره دوستش دارد و او را از طریق چشمش می‌بیند. برای او فرقی نمی‌کند که این دو جدایی داشته باشند یا خیر؛ ممکن است دوستش در جای دیده‌اش باشد یا چشمش به خود دوستش نظر دارد. این بیان نشان‌دهنده عشق و توجه عمیق شاعر به دوستش است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: من همیشه نگاهی به چهره دوست دارم و این برای من خوشایند است، چون وقتی او را می‌بینم، احساس خوبی دارم.

چشمی دارم همیشه بر صورت دوست

با دیده مرا خوش است چون دوست دروست

هوش مصنوعی: تفاوت قائل شدن بین دیدن و دوست داشتن چیز خوبی نیست. یا او باید جایش را با دیدن عوض کند، یا اینکه خود اوست که دیده می‌شود.

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست به جای دیده یا دیده خود اوست

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده