هوش مصنوعی: آیا شاهی که می‌تواند آسمان را کنترل کند، در حالتی است که به مانند شتری در حال بالا و پایین رفتن، ترتیبی از توافق و سازگاری را ایجاد کند؟

هوش مصنوعی: عقل و درک انسان از شادی و شوق به خدمتگزاری تو به حرکت و رقص در می‌آید، مانند شتران عرب که در کنار آبادی‌های حجاز به وجد می‌آیند.

هوش مصنوعی: دشمنت هرچند که بسیار قوی و بزرگ به نظر می‌رسد، اما زمان می‌تواند او را با مشکلاتی همچون سنگ به زمین بیندازد.

هوش مصنوعی: غرور و بی‌خبری دشمن همانند خستگی و غفلت شتری است که از رنج و سختی ناشی می‌شود، نه از خوش‌گذارانی و ناز و نعمت.

هوش مصنوعی: شتر هرگز نمی‌تواند از چشمه‌ای که بسیار باریک و کوچک است خارج شود، بنابراین حسودانی که به‌خاطر طمع و آرزوهای نابه‌جا در پی چیزی هستند، باید بدانند که این خواسته‌هایشان به تباهی خواهد انجامید.

هوش مصنوعی: دشمن تو مانند شتر مرغ است؛ نه می‌تواند بار سنگینی را حمل کند و نه توانایی پرواز دارد.

هوش مصنوعی: مانند شتری که در دواب گرفتار شده، سرگردان است و نه از پایان کار خود باخبر است و نه از آغاز آن.

هوش مصنوعی: آسمان او به دنبال قربانی خود است و این کار طبیعی است؛ زیرا او مانند شتری است که برای چند روز بار سنگینی را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: تو به خلق دنیا از خوبی‌های خود عطا می‌کنی، پس جای تعجب نیست اگر مانند زنگ‌ها به عظمت تو سرود سر دهند و تو را ستایش کنند.

هوش مصنوعی: از حسدورزی‌های بدخواهان دلت را دلسرد نکن، چرا که مثل نی‌پروراندن در جاهایی نامناسب، به نتیجه خوبی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: دشمنت به بازی مشغول است و این کارش به ضرر تو تمام می‌شود، آیا نشنیده‌ای که بازی شتر چگونه به هم می‌خورد و نمی‌تواند سازگار باشد؟

هوش مصنوعی: ای خداوند بزرگ، من مدتی چون شتری بی‌مهار و سرگردان، بدون هدف و راه درست زندگی کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اکنون بر دل من بار سنگینی است که حتی صد شتر هم نمی‌تواند آن را تحمل کند و این بار تا پایان عمر با من خواهد بود.

هوش مصنوعی: حکایت شتر و ماهتاب و اعرابی داستانی است که به گوش من رسیده و به نظر می‌رسد که شاه نوازشگر نیز آن را شنیده است.

هوش مصنوعی: در شب تاریکی که در فقر و بدبختی به سر می‌برم، شنیدن مهربانی تو مانند نور ماه است که می‌تواند راهی برایم پیدا کند و مرا دوباره به خود بازگرداند.