ظهیر فاریابی » قطعات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا جان و دل نزد آن سرکش است</p></div>
<div class="m2"><p>که جان بوسه بر خنجرش می‌دهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز سرگشتگی دان تو این دردسر</p></div>
<div class="m2"><p>که گردون بد اخترش می‌دهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چو درد سر خلق او می‌کشد</p></div>
<div class="m2"><p>فلک نیز درد سرش می‌دهد</p></div></div>

دیوان ظهیر الدین فاریابی به اهتمام امیرحسین یزدگردی - طاهر بن محمد ظهیر فاریابی - تصویر ۸۵

شمارهٔ ۴۸

مرا جان و دل نزد آن سرکش است
که جان بوسه بر خنجرش می دهد
ز سرگشتگی دان تو این دردسر
که گردون بد اخترش می دهد
چو درد سر خلق او می کشد
فلک نیز درد سرش می دهد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و دلدادگی به معشوقی سرکش سخن می‌گوید که جانش را فدای او می‌کند. او به سرگشتگی و دردسرهایی که این عشق به همراه دارد اشاره می‌کند و می‌گوید که خدایان نیز به دلیل زیبایی و جذابیت این معشوق، دردسرهایی برای او به وجود می‌آورند. بنابراین، این عشق شامل چالش‌ها و مشکلات زیادی است، اما شاعر همچنان به آن دل بسته است.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را فدای آن معشوق سرکش کرده‌ام که جانم مانند بوسه‌ای بر تیغه خنجرش نثار او می‌شود.

مرا جان و دل نزد آن سرکش است

که جان بوسه بر خنجرش می‌دهد

هوش مصنوعی: از بلاتکلیفی و آشفتگی خود آگاه باش که سرنوشت بدی تو را به این مشکلات دچار می‌کند.

ز سرگشتگی دان تو این دردسر

که گردون بد اخترش می‌دهد

هوش مصنوعی: وقتی که مشکلات و سختی‌ها برای مردم به وجود می‌آید، آسمان و سرنوشت نیز برای این فرد مشکلاتی ایجاد می‌کنند.

چو درد سر خلق او می‌کشد

فلک نیز درد سرش می‌دهد

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده