هوش مصنوعی: ای آسمان، بدان که تو چقدر کوچک و ناپایدار هستی، تا جایی که به نظر می‌رسد تو فقط خاک پای من هستی.

هوش مصنوعی: زیبایی آسمان و درخشش ماه، تصویر زیبای جهانی را که در دل من وجود دارد، نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: آسمان مانند سایبانی بر سر در خانه‌ام قرار دارد و این سایبان، نه پوشش دارد.

هوش مصنوعی: دلیل و مدرکی که زبان فتنه را خاموش کرد، شمشیر فاتح من است.

هوش مصنوعی: سخن از یک نور و درخشش عقلانی است که در آن به حقیقت عظیم و نورانی اشاره شده. به این معنا که عقل انسان با وجود کوچکی‌اش به اندازه‌ای از آن روشنی و آگاهی بزرگ الهام می‌گیرد. در واقع، عقل انسان بخشی از وجود این نور بزرگ است و به آن وابسته است.

هوش مصنوعی: تو با نادیده گرفتن دو جهان، به راحتی بر آن‌ها پا گذاشتی، در حالی که زیر پای تو نشانه‌ای از بخشش و لطف من است.

هوش مصنوعی: پایت به خاطر آسیب‌هایی که دیدی، این داستان خود نشان‌دهنده‌ی حال و روز من است.

هوش مصنوعی: درد در پاهایم به خاطر این است که من گناه کرده‌ام و اشتباهاتی داشتم که باید عذرخواهی کنم.

هوش مصنوعی: اگر به پای من آسیبی برسانی، اگر سرم را هم ببری، سزاوار آنم.

هوش مصنوعی: عقل به جهان اصرار می‌کرد که اگر در دل تو وجود من را می‌خواهی، باید من را در نظر بگیری.

هوش مصنوعی: عزیزم، به سر من ناز کنی و آرامش بدهی، چرا که تو خوب می‌دانی جایی که باید باشم بوسه‌ات است.

هوش مصنوعی: برای همیشه زندگی کن، زیرا دوران و زمانه می‌گوید که وجود تو تنها به وجود من وابسته است.