هوش مصنوعی: دوباره جدایی‌ات بر روحم سلطه دارد و آنچه در دنیا بر سر انسان‌ها آمده، از درد و رنج به من نیز می‌رسد.

هوش مصنوعی: شهر صبرم را به ویرانی کشاندند، سپاه جدایی تو همه‌چیز را نابود کرد و تو با من همان رفتار را کردی که یک سپاه با یک شهر می‌کند.

هوش مصنوعی: من بی‌گناهی خود را نشان می‌دهم، اما عشق تو مرا به قتل می‌رساند و وای اگر این عشق گناه باشد! حالا با این وضعیت، چطور می‌توانم بی‌گناه بمانم؟

هوش مصنوعی: چشم تو بهانه‌ای شد برای درد و رنج من، و ابرویت گواهی است بر این موضوع. چرا این وضعیت به وجود آمد، در حالی که اگر میلی وجود نمی‌داشت، هیچ گواهی ارائه نمی‌شد.

هوش مصنوعی: در هنگام غم و اندوه، وقتی به من گفتی که صبر داشته باش، ممکن است بگویم که در جایی می‌توانم صبر کنم، اما اگر مثل ماهی که بی‌آب می‌ماند، دلم بی‌قرار باشد، چطور می‌توانم صبر کنم؟

هوش مصنوعی: در این عبارت به نوعی به رنج و اندوهی اشاره شده که بر دل شخصی سنگینی می‌کند، اما این غم به اندازه‌ای نیست که نتواند زیبایی‌ها را ببیند. در واقع، شاعر با طبع خود، از ویژگی‌های مثبت و بزرگی‌های شاه صحبت می‌کند و این امر را با شکوه و زیبایی بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: شهریار به راستی مانند شیری است که در دفاع از دین و مذهب خود، با تمام قدرت و شجاعت می‌جنگد و از دشمنانش نمی‌ترسد.