هوش مصنوعی: اگر انسانی در دل تو خیال بی‌رحمی و سختی دارد، چرا سر را به جای دل ما بر مکان‌های غمبار می‌گذارد و به این موضوع اهمیت نمی‌دهد؟

هوش مصنوعی: تو به اندازه‌ای دل ما را نگه نخواهی داشت که خودت هم نمی‌دانی چگونه باید دل کسی را به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: تو از زیبایی‌های خود آن‌چنان خرسندی که دل‌ها را آزرده و سینه‌ها را پر از حسرت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به من که از درد و رنج زندگی به شدت زخم خورده‌ام، چگونه می‌توان تحمل غیبت و دوری تو را داشت؟

هوش مصنوعی: بیا ببین که به خاطر خوش‌آمدگویی و پیشواز تو، چطور چشمان من اشک می‌ریزند و به شکل مروارید در می‌آیند.

هوش مصنوعی: هرچه که از وجود من کم و زیاد شود، برای من عذاب‌آور نیست؛ زیرا هر چیزی که با تو می‌کند، لیاقتش را داری.

هوش مصنوعی: اگر به خوبی‌ها و بزرگی‌های تو نگاهی بیفکنیم، متوجه می‌شویم که اگر به خودت زحمت ندهی و به عیب‌های دیگران ننگری، این برای تو بزرگ‌منشی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: از اشک چشم می‌خواهم نوشیدنی تهیه کنم که به چشم فریبنده‌ات عادت کرده‌ای به خون‌ریزی.

هوش مصنوعی: من با وجود اینکه مشغول سرگرمی و خیالات خودم هستم، اما در چشمان تو نشانه‌هایی از بیماری و ضعف دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: تو به خاطر اندوه و ناله‌ی درونت خواسته‌ای، اما جالب اینجاست که تنها راه رسیدن به آن خواسته، همان ناله و زاری است.

هوش مصنوعی: یکی از لطف‌های تو به من این است که هرگز اجازه نمی‌دهی لحظه‌ای از این حال و شور فاصله بگیرم.

هوش مصنوعی: هیچ کس از دل من غم‌ها را دور نمی‌کند، زیرا که اگر کسی به غم دیگری توجه کند، دیگر نمی‌تواند به من کمک کند.

هوش مصنوعی: هر کمکی که به دیگران بکنی، کسی از کارهای تو خبر ندارد. نباید فکر کنی که بخاطر اعمالت مورد سرزنش قرار می‌گیری!

هوش مصنوعی: تو درگیر مشکلات و حوادث زندگی شده‌ای و این بهتر است که به جای فرار از واقعیت، به آرامی و با احتیاط از این وضعیت خارج شوی.

هوش مصنوعی: دنیا را همه می‌شناسند، زیرا که زمانه به هیچ کس وفادار نیست و به بزرگ‌ترین قهرمانان هم ظلم می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که کسی به عنوان پشتیبان ملت مسلمانان و مایه افتخار دولت و دین به شمار می‌رود. او با مهارت و ذکاوت خود، موفق به تقویت و پیشرفت دولت و دین شده است.

هوش مصنوعی: از آن لحظه که نگاه خوشبختی او بر زندگی افکنده شد، دیگر خواب آرامش و سکون هیچ‌گاه دیده نشده است و تنها آشفتگی بیداری را تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: به دور او، به خاطر خیری که از او می‌رسد، نمی‌شود کاری انجام داد جز اینکه زشتی‌های ستمگری را به زلف زیبای محبوبان نسبت داد.

هوش مصنوعی: آیا به مرحله‌ای رسیده‌ای که اگر جاینیا وجود نداشت، برای تلاشت حتی یک قطره از ارزش‌هایت را کمتر نمی‌پنداری؟

هوش مصنوعی: کلاهی که شایسته‌ی توست، به علت قدرت و نفوذی که داری، از آسمان به سر تو آمده است.

هوش مصنوعی: زمین با تمام استحکام و ثباتش به خاطر خویشتن‌داری و بردباری تو در برابر اتهام‌های بی‌اساس به تلاطم افتاده است.

هوش مصنوعی: وجود چهار عنصر جهان تحت تأثیر تلاش و همت تو به وجود آمده است. این عناصر مانند چهار دیواری در فضای زندگی‌ام قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: فضای جهان به‌قدری از تقوای تو متاثر شده است که حتی سخن گفتن دشمنان تو هم به سختی انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: تو هستی که تا همیشه به خاطر زیبایی و نعمت‌های خود، گلزار زندگی را زیبا و رنگین کردی، و نسیم ملایمی چون عطاری به خوشبو کردن آن پرداخته است.

هوش مصنوعی: ساقی با لطف خود یک پیاله به من داد که نرگس، گل زیبا، از دست جام هشیاری ریخت.

هوش مصنوعی: صدای بلبل رفیق تو یک آهنگ است که گل را به پای در می‌آورد و لباس زنگاری به خود می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: به یک جمله می‌توان ظلم را خاموش کرد و با یک سخاوت می‌توان شکم پرستی را مهار نمود.

هوش مصنوعی: با غضب و خشم، آب نابودی را بر سر آسمان می‌ریزید، و با مهربانی، بذر وفا را در دل جهان می‌کارید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که حادثه به وقوع نپیوندد و گل انصاف در نگاه دشمن تو برافراشته نشود، نباید توقع داشته باشی که گل زیبایی را جز خار ببینی.

هوش مصنوعی: تو را از عمرم به یادگار نگه می‌دارم، که این ماندگاری فراتر از هر نوع تصرفی است و به خاطر زیادتی آن از همه‌چیز بیشتر است.