هوش مصنوعی: به چه زیبایی تو همچون چشمی در دنیای پر از نادانی به سیاست و تدبیرت، آگاه و توانمد هستی. زمان نیز به ناز و فریب چرخش خود را به تو می‌مالد.

هوش مصنوعی: عقل و خردی که بر تمام دنیا حاکم است، در برابر تو فقط باید به صفت بندگی رفتار کند و هیچ کار دیگری نکند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها که از دوردست‌ها در آسمان درخشیده‌اند، حتی یک لحظه هم از مسیر فرمان تو منحرف نشده‌اند.

هوش مصنوعی: سرنوشت خوش به دور و بر آمده و بارها در جهان جریان داشته، اما در نهایت به تو توجه کرده و تو را انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: از سنجاق سیاه تو نور پیروزی می‌تابد، مانند روشنی چشم که از تاریکی پلک ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: دنیای اطراف تو مانند پرده‌ای است که مقام و موقعیت تو را در خود جای داده و آرزوها و خواسته‌هایت را در آن فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: این قصر به قدری زیبا و باشکوه است که هیچ کس نه چیزی مانند آن را دیده و نه شنیده است.

هوش مصنوعی: چه بگویم درباره‌اش؟ آسمان پر از ستاره و ماه، زیبایی‌اش را به شکل آفتابی که به آسمان می‌خندد، به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: برای زیباتر کردن دیوار و سقف او، به تدبیر روزگار، رنگ از چهره حوری دزدیده شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که تو با مهربانی و جمال خود به ما می‌آیی، زمین را مانند کودکان با گل و خوشبو می‌فرشند و به زیر پای تو می‌ریزند.

هوش مصنوعی: از روشنی سقف و هوای او، رازهای پنهان عالم در او نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از زمانی که من او را به مثالی در آسمان تشبیه کردم، آسمان هم به خاطر این تشبیه، مانند سروی گردن کشیده از افتخار پر شده است.

هوش مصنوعی: در آغوش او، در آرامش و ایمنی به سر می‌برد، از ظلم و ستم روزگار در وحشت است.

هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و حسد، آسمان آبی رنگش از خود در حال جوشیدن است.

هوش مصنوعی: پرسش این است که دلیل طولانی شدن داستان چیست؟ چنین شیوه‌ای از حکمت و عقلانیت مورد پسند عاقلان نیست.

هوش مصنوعی: داستانی را بیان کن که زیبا و شیرین است، چرا که این خاکی که در آن زندگی می‌کنیم، به لطف و عنایت خداوند به آسمان‌ها راه یافته است.

هوش مصنوعی: همیشه مهمانی پادشاه باید با زیبایی و شادابی همراه باشد و جهان به خاطر شادی او پر از خوشی و عشق باشد.