فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این پول که صاحبان القاب خورند</p></div>
<div class="m2"><p>خون دل ماست چون می ناب خورند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا کی عرق جبین یک ملت را</p></div>
<div class="m2"><p>بگرفته و قطره قطره چون آب خورند</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶۷

این پول که صاحبان القاب خورند
خون دل ماست چون می ناب خورند
تا کی عرق جبین یک ملت را
بگرفته و قطره قطره چون آب خورند

هوش مصنوعی: این شعر به نقد کسانی می‌پردازد که از زحمات و تلاش‌های ملت بهره‌برداری می‌کنند و آن را به نفع خود می‌خورند. شاعر به تلخی می‌گوید که این پولی که به نام القاب و مقام‌ها به دست می‌آید، در واقع نتیجه خون دل و زحمت مردم است. او از ادامه این وضعیت و تصرف عرق جبین یک ملت به شدت ابراز نارضایتی می‌کند.

شمارهٔ ۱۶۵

شمارهٔ ۱۶۶

هوش مصنوعی: این پولی که افراد با القاب و Positions بالا به خود اختصاص می‌دهند، درواقع نتیجه‌ی زحمت و دلسردی ماست، همان‌طور که دیگران می‌نوشند و لذت می‌برند.

این پول که صاحبان القاب خورند

خون دل ماست چون می ناب خورند

هوش مصنوعی: تا کی باید عرق و زحمت یک ملت را به تدریج و به آرامی ببلعند و از آن بهره‌برداری کنند؟

تا کی عرق جبین یک ملت را

بگرفته و قطره قطره چون آب خورند

شمارهٔ ۱۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده