فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر سر که بپای خم می سوده نشد</p></div>
<div class="m2"><p>از دست غم زمانه آسوده نشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر دامن پاکی که به می شد رنگین</p></div>
<div class="m2"><p>با آن همه آلودگی آلوده نشد</p></div></div>

دیوان فرخی (غزلیات و قصاید و قطعات و رباعیات) به کوشش حسین مکی - فرخی یزدی - تصویر ۴۱

شمارهٔ ۱۳۸

هر سر که بپای خم می سوده نشد
از دست غم زمانه آسوده نشد
هر دامن پاکی که به می شد رنگین
با آن همه آلودگی آلوده نشد

هوش مصنوعی: این ابیات به تحولات و چالش‌های زندگی اشاره دارند. اولی بیان می‌کند که حتی اگر فردی به مشکلاتش تسلیم شود، از رنج‌های زمانه خلاص نمی‌شود. دومی نیز نشان می‌دهد که حتی با وجود تلاش برای پاکی و نیکی، آلوده شدن به مشکلات و ناپاکی‌ها اجتناب‌ناپذیر است. در کل، مضمون کلی این اشعار درباره سختی‌ها و ناپایداری‌های زندگی است.

شمارهٔ ۱۳۶

شمارهٔ ۱۳۷

هوش مصنوعی: هر کسی که در برابر مشکلات زمانه تسلیم شود و سرش را پایین بیندازد، هرگز از غم و اندوه رهایی نخواهد یافت.

هر سر که بپای خم می سوده نشد

از دست غم زمانه آسوده نشد

هوش مصنوعی: هر دامن تمیزی که با می رنگین شده، به خاطر آن همه آلودگی خراب نشده است.

هر دامن پاکی که به می شد رنگین

با آن همه آلودگی آلوده نشد

شمارهٔ ۱۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده