فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲ - سقوط کابینهٔ قوام‌السلطنه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن خودسر مرتجع که دل‌ها خون کرد</p></div>
<div class="m2"><p>پامال هوای نفس خود قانون کرد!</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دیدی که چه سان دست طبیعت او را</p></div>
<div class="m2"><p>از دایره با مشت و لگد بیرون کرد؟</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۳ - درباره وستداهل سوئدی، رییس شهربانی

آن خودسر مرتجع که دل ها خون کرد
پامال هوای نفس خود قانون کرد
دیدی که چه سان دست طبیعت او را
از دایره با مشت و لگد بیرون کرد

هوش مصنوعی: این شعر درباره فردی است که بر اثر خودخواهی و تعصبات خود، دیگران را آسیب زده و ناراحت کرده است. او به قوانین طبیعی و اجتماعی بی اعتنا بوده و به تعارض با آنها پرداخته است. نهایتاً، طبیعت به طور ناخودآگاه او را به عاقبت خود می‌رساند و از دایره زندگی خارج می‌کند.

شمارهٔ ۱۲۱

شمارهٔ ۱۲۲ - سقوط کابینهٔ قوام‌السلطنه

هوش مصنوعی: شخصی که به طور خودسرانه عمل می‌کند و باعث ناراحتی و رنجش دل‌ها می‌شود، به خاطر تمایلات شخصی‌اش به قوانین خود توجه می‌کند.

آن خودسر مرتجع که دل‌ها خون کرد

پامال هوای نفس خود قانون کرد!

هوش مصنوعی: می‌بینی چطور طبیعت او را با شدت و به طور ناگهانی از دایره وجودش بیرون راند؟

دیدی که چه سان دست طبیعت او را

از دایره با مشت و لگد بیرون کرد؟

شمارهٔ ۱۲۲ - سقوط کابینهٔ قوام‌السلطنه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده