فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن میر که جا در اطلس و قاقم کرد</p></div>
<div class="m2"><p>در جامعه خوش نامی خود را گم کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی که بود به چشم مردم محبوب</p></div>
<div class="m2"><p>هرکس که نگاهداری از مردم کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۱

آن میر که جا در اطلس و قاقم کرد
در جامعه خوش نامی خود را گم کرد
دانی که بود به چشم مردم محبوب
هرکس که نگاهداری از مردم کرد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به فردی اشاره می‌کند که در اوج شهرت و اعتبار قرار داشته است، اما به تدریج در میان مردم گمنام شده است. او به این نکته تاکید دارد که محبوبیت واقعی نزد مردم به کسی تعلق دارد که از آنها مراقبت کرده و به فکرشان باشد.

شمارهٔ ۱۱۹

شمارهٔ ۱۲۰

هوش مصنوعی: آن شخص باشکوهی که در زرق و برق و زیبایی ظاهر خود غرق بود، در میان جامعه به خاطر شهرت خوبش ناپدید شد.

آن میر که جا در اطلس و قاقم کرد

در جامعه خوش نامی خود را گم کرد

هوش مصنوعی: می‌دانی چه کسی در نظر مردم محبوب است؟ کسی که به دیگران احترام بگذارد و از آن‌ها مراقبت کند.

دانی که بود به چشم مردم محبوب

هرکس که نگاهداری از مردم کرد

شمارهٔ ۱۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده