هوش مصنوعی: امروز دلم مثل قمری در حال ناله و گریه است، آیا فردا آن قامت بلند و زیبا می‌تواند از خود راضی و خوشحال شود؟

هوش مصنوعی: در این باغ، تنها چیزی که جز ناراحتی من پیدا نشد، غنچه‌ای است که در شب اگر خون صبح را بخورد، به خودی خود خنده‌ای دارد.

هوش مصنوعی: ای گل، به خاطر زیبایی ناپایدارت غم و اندوهی در دل بلبل نریز. زیرا باغبان می‌تواند به راحتی تو را بچیند و از این دنیا براندازد.

هوش مصنوعی: دل سرکش و بی‌قرار من، در طول زندگی، به شدت دچار نوسان و فرار بوده است، اما حالا به نظر می‌رسد که به آرامش و سکون در برابر مرگ ناگهانی تمایل دارد.

هوش مصنوعی: دل من از تماشای چیزهایی که نمی‌توان دید، ناراحت نمی‌شود، زیرا این چیزهای نادیدنی نیز جلوه‌های قابل مشاهده‌ای دارند.