هوش مصنوعی: در این شهر هیچ‌کس به اندازه تو در آزار و رنج دیگران معروف نیست و هیچ‌کس نتوانسته به اندازه تو غم و اندوه را تحمل کند.

هوش مصنوعی: خدایا، در این شهر اگرچه صدای فریادها به گوش نمی‌رسد، اما هیچ‌کس نیست که در دلش فریاد نداشته باشد.

هوش مصنوعی: گل با احساساتی پر از غم و اندوه، دلش را با صدای بلند به مرغ بیدل نقل می‌کند، در حالی که مرغ از نقشه‌های صیاد بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: عشق کسانی را که در کار سختی مثل کوه‌کنی هستند، به نشان قدرت خود مبدل می‌کند؛ در غیر این صورت، هنر و ماهرتی که فرهاد در تیشه‌زنی داشت، به تنهایی کافی نبود.

هوش مصنوعی: یک ملت بدون آزادی، هیچ گاه به پیشرفت و آبادانی نخواهد رسید. افسوس که کشوری که مردمش آزاد نیستند، نمی‌تواند رونق و شکوفایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: فقر و مصیبت و رنج و درد چه نگرانی‌ای بود که این دل غمگین نداشت؟

هوش مصنوعی: هر ساختمانی که بر اساس فکر عموم ساخته شده باشد، اگر از جنس آهن باشد، پایه و بنیانی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند به چنین بلندی و عظمت سخن بگوید، اگر فرخی، که شاعری برجسته است، به استعداد طبیعی در سرودن شعر نرسیده باشد.