هوش مصنوعی: دل من از شدت غم آن‌قدر پر شده که دیگر جایی برای رفت و آمد احساسات نیست. فقط آه و افسوس در دل دارم.

هوش مصنوعی: می‌دانم زمانی که چشم به جمال محبوب بیافتد، دل از دست می‌رود، اما نمی‌توان چشم را از زیبایی‌های او برداشت.

هوش مصنوعی: هر شب به یاد عشق تو، ای همچون آفتاب زیبا، به خاطر غم و دودی که از آن به وجود آمده، چهره ماه را تیره و کمرنگ می‌کنم.

هوش مصنوعی: ما را به کعبه نخوان، چون در مکتب اهل عشق و دل، معانی میکده و خانقاه یکی است.

هوش مصنوعی: گوش و حواست را باز کن که در تنهایی صبحگاه لذت خوبی دارد، صدای آرامش‌بخش صبح را بشنو.

هوش مصنوعی: از این بیشتر، نباید به کشتن مردم فرصت داده شود، به ویژه انسان‌هایی که چشمان تیره دارند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبایی، تو در خواب غفلت به سر می‌بری و صدای فریاد دل‌های دردمند را نمی‌شنوی.