هوش مصنوعی: تا زمانی که در سرزمین قناعت و رضایت خود درخشش داشته‌ایم، بر روی زمین به اندازه آسمان قدرت و تسلط داریم.

هوش مصنوعی: عشق ما را به جایگاه بندگان نرساند، با وجود اینکه سال‌ها خداوندی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما علی رغم شکستگی‌ها و دردهای خود، به ایمان و باورهای درست دست یافته‌ایم و مانند مومیایی خود را با خاک و نشانه‌های استغنا احاطه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در عرش و مقام بلند، جایی نداریم چون همت ما برتر از این است. به خاطر بی‌قیدی، خود را به سطح زمین و فرش بوریایی محدود کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در اینجا نویسنده به نوعی بیان می‌کند که گریه و زاری یا ناتوانی و زحمت، ارزش چندانی در برابر قدرت و ثروت ندارد. با وجود اینکه ما تلاش کرده‌ایم و از این روش‌ها استفاده کرده‌ایم، در نهایت به جز ضعف و بی‌پناهی دستاوردی نداشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در نظر افراد آگاه و اهل دل، نه کافر هستیم و نه مسلمان. به اندازه‌ای که در اسلام کارهای ناپسند و مشکلاتی از خود نشان داده‌ایم، وضعیت ما قابل بررسی و تأمل است.

هوش مصنوعی: بهتر است همیشه در دسترس و نزدیک به محبوب بمانیم، چرا که ما برای دل‌های عاشق، مشکلات را حل کرده‌ایم.