هوش مصنوعی: زمانی که غم و ناراحتی بر من غلبه می‌کند، با خوشحالی و شادی به خودم آرامش می‌بخشم و برای تسکین دردهایم از روش‌های خاصی استفاده می‌کنم تا فراموشی و آسودگی بیابم.

هوش مصنوعی: اگر روزی فرصتی دست دهد که از دوستم عذرخواهی کنم یا انتقام بگیرم، دوست دارم که از دشمنم چشم‌پوشی کنم.

هوش مصنوعی: در غم تو به قدری غرق شده‌ام که از یاد آوردن روزهایی که فراموش شده‌اند، تا همیشه دست برنمی‌دارم.

هوش مصنوعی: من اهل پاکی و صداقت هستم و با اینکه در خانه‌ای ساده زندگی می‌کنم، اما مایلم با دنیای پر زرق و برق ثروت، همگام باشم و در کنار آن سفر کنم.

هوش مصنوعی: دشمن وقتی در تزویر و نیرنگ شکست می‌خورد، چرا من باید به خاطر بی‌توجهی و غفلت، مانند خرگوش بی‌خبر از خطر بود؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که آسمان روشن نشود، مثل شمعی در صبح زود، مدتی ساکت می‌نشینم.

هوش مصنوعی: فرخی با صدای آزادی، جهان را به بیداری دعوت کرد، پس چرا من به خاطر سادگی و سبک‌مغزی، به حرف‌های بی‌ارزش گوش کنم؟