هوش مصنوعی: زندگی من تنها به وسیله نان کشاورز تامین می‌شود و تمام وجودم فدای زحمات اوست.

هوش مصنوعی: خداوند روزی‌دهنده همه است، چه شاه باشد و چه گدا. پس از او، تنها دست زحمت‌کش و عرق‌خود کرده‌ی کشاورز است که با زحمت و تلاشش، روزی می‌آورد.

هوش مصنوعی: در فصل تابستان، گرما مانند ماهی‌گیری در دریا، بسیار شدید است و در پایان، کشاورز به‌طور کامل از برداشت محصول خود ناامید می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که در سرمای زمستان مثل پرنده‌ای نیمه‌جان می‌لرزد، تنها یک دهقان عریان است و بس.

هوش مصنوعی: هر کسی که از ابتدا به کسی متوسل شده، همیشه به چیزی آویزان است. اما دست من تنها به دامان دهقان معطوف است و بس.

هوش مصنوعی: تغییرات زمان هر دو روز به خواسته‌های ما نزدیک‌تر می‌شود، اما تنها کسی که از این تغییرات بهره‌مند می‌شود، کشاورز است و بس.

هوش مصنوعی: در مهمانی، آقای میزبان ممکن است فکر کند که همه چیز تحت کنترل است و او مهمانی است که همه چیز را در دست دارد، اما در واقع خود او هم مهمان کسی دیگر است و این را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: سرنوشت آدم‌های قدرتمند و ثروتمند در نهایت نابودی است و در مقابل، زندگی ساده و عادی کشاورزان با وجود همه سختی‌ها، هویت واقعی آن‌ها را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: فرخی در اینجا به نوعی بیان می‌کند که نوشته‌هایش، که از دل سختی‌ها و چالش‌ها سرچشمه می‌گیرد، در واقع نمایانگر حال و روز کشاورزانی است که با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند و صدای رنج آنها را به گوش می‌رساند.