هوش مصنوعی: آن پری زیبا که برای جلب محبت از زلف‌های خوشبویش می‌کاهد، در هر زمان و مکان دل هر کسی را که بنگرد، بی‌قرار و عاشق خود می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر تو با این زیبایی، ای زیبای بی‌همتا، تنها یک لحظه در حرم حاضر شوی، مؤمنانی که به بت تو نگاه می‌کنند، شگفت‌زده از زیبایی‌ات رو به سوی بت می‌آورند و همچون کافران به تماشای تو می‌نشینند.

هوش مصنوعی: اگر شمع با آتش خود پروانه را بسوزاند، من برای آن فدا می‌شوم. حتی اگر این آتش باعث درد و رنج شود، پروانه با عشق و وفا برای مرگ خود اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در مقابل دیگران، درد و غم را نمی‌توان با چشمان پر از اشک نشان داد. دل پریشانش را به کسی که دوست دارد نمی‌تواند بسپرد و نمی‌تواند به تنهایی رابطه‌ای با آشناهای دور برقرار کند.

هوش مصنوعی: جز رنج و مشکلاتی که از زندگی بر دوش دارم، چیزی به من نمی‌دهد. زندگی‌ام چالش‌ها و سختی‌هایی را به همراه داشته و نمی‌دانم آیا مرگ ناگهانی می‌تواند گره از کارم باز کند یا نه.