هوش مصنوعی: تا زمانی که کیومرث (پدر نخستین انسان) بهار را تجربه کرد و بر روی تخت نشست، گل‌های شاداب و زیبایی مانند سیامک (فرزند کیومرث) از شاخه‌های درختان روییدند.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که مانند زمرد سبز و زیباست را تصور کن؛ مانند هوشنگ که لباس زیبایی به تن کرده و طهمورث بر دیوهای زشت و سرسخت غلبه کرده است.

هوش مصنوعی: اکنون که روزگار به نفع ماست و حکومت ضحاک رو به پایان است، جام جمشید را پر از شراب کن و از زندگی لذت ببر.

هوش مصنوعی: زمانی که فریدون پرچم و علم خود را برافراشت، مانند نو خوب فروردین، ایرج به عنوان ولیعهد زمین شناخته شد.

هوش مصنوعی: سلطنت به وی حسادت کرد و بر آن شد که انتقام خون او را بگیرد، ای ماهی با چهره‌ای چون منوچهر.

هوش مصنوعی: پسر پشنگ در حال انتظار به سر می‌برد تا فرصتی برای نبرد و خوش‌گذرانی پیدا کند، در حالی که در دلش اندوهی نهان دارد.

هوش مصنوعی: سبزه نو و تازه به باغ آمد و شاداب شد، کشور خود را در کنار شمشاد گرشاسب قرار داد.

هوش مصنوعی: در کنار جوی آب، شادی و سروری وجود دارد که همچون قباد، به تنهایی توانسته تحولی ایجاد کند. به همین ترتیب، کاووس در چمن به مقام ولیعهدی منصوب می‌شود.

هوش مصنوعی: ای ترک‌نژاد، از خون سیاوش به من بطی بده، چرا که خسرو، در مقامش بر تخت جلال تکیه زده است.

هوش مصنوعی: طوس به خاطر کینه‌ای که داشت، لشکر سبز را به صورت مؤثر سازماندهی کرد تا به دنبال رهام برود.

هوش مصنوعی: فریبرز به سمت چنار رفت و از دهن هر جویابی خبر باد آمد و ناگهان به مسیر افتاد.

هوش مصنوعی: دست افراد سالخورده از کار کردن کوتاه نشد، تا زمانی که ناصر از نوع اسپند، همانند رستم زال به کمکشان نیامد.

هوش مصنوعی: نسترن با زیبایی و فره‌ای شبیه به لهراسب به باغ نرگس آمد، و چون ژاله‌های باران گشتاسب را تر کرد، عطر و طراوتی به فضا بخشید.

هوش مصنوعی: آتش از صورت زردشت روشن شد و به صخره‌ای رساند که با آن، آرامش و آسایش فراهم می‌شود.

هوش مصنوعی: در زیر تاجی سرخ و زیبا، عرقی از خون به زمین می‌ریزد. ای خود، به تن خدای بهمن، بزرگ و با عظمت، آرامش ببخش.