هوش مصنوعی: چندین بار در فصل گل، دل‌انگیزی‌ها و زیبایی‌های کوی معشوق را به یاد می‌آورم. برخیز و به باغ بیا، ای ماه که مانند هلالی زیبا هستی.

هوش مصنوعی: در کنار جوی، جایی زیبا با دختری دلربا هست که بویی خوش از موهایش به مشام می‌رسد و عطر شب‌بو را در فضا پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: تو از رنگ و جلوه‌ای زیبا و دلپذیر برخورداری که شبیه به نور و زیبایی یک پرنده‌ی افسانه‌ای است.

هوش مصنوعی: با آمدن گل و زیبایی‌اش، شادی و سرور به دنیا می‌افزاید، اما باید به سرعت آماده سوختن در آتش عشق و احساسات باشیم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در این جشن، آرامش جان و خوشی را حس کنی، به باغ برو و بر کناره‌ی رود قدم بزن.

هوش مصنوعی: از این گلستان بیرون بیا و به دوست نزدیکت نشان بده که بر ساز می‌نوازد.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون که باغ را دوباره آباد کرده‌اند، بهتر است از شراب بنوشم تا یاد خط بغداد را فراموش نکنم.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف روزی می‌پردازد که در آن مادر طبیعت یا زمان، زندگی را به طور خوشایندی به ارمغان می‌آورد. او به‌گونه‌ای می‌زاید که از جنبه‌های مختلف، خوشبختی و آرامش به همراه دارد. در این روز، انسان در کنار درختان سایه‌دار و خوش‌بوی شمشاد‌ها، لحظاتی شاد و دلنشین را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: بخشی از زیبایی وجود تو باعث می‌شود که هوش و درک من تحت تأثیر قرار گیرد و صدای ساز نیز با نغمه‌اش من را شیفته خود کند.

هوش مصنوعی: دل من، اگرچه گرفتار زلف توست که زیبایی‌ات را به تصویر می‌کشد، آیا این دام است یا اینکه صبح به خاطر گیسوی تو به یک کشتار خونین تبدیل شده است؟

هوش مصنوعی: دوباره برخیز و تلاش کن تا به هدف خود برسی. جامی را نشان بده که با یک اشاره تو را از بند بت‌ها رها کند.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا فضای تنگی را که در آن قرار داریم نشان دهی.