یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ  ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنجا که زیاد و کم قدح نوش شراب</p></div>
<div class="m2"><p>ساقی به حریف سفله پیما می ناب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خردی و بزرگی منگر می ده از آنک</p></div>
<div class="m2"><p>به یک ده آباد ز صد شهر خراب</p></div></div>

شمارهٔ  ۷

آنجا که زیاد و کم قدح نوش شراب
ساقی به حریف سفله پیما می ناب
خردی و بزرگی منگر می ده از آنک
به یک ده آباد ز صد شهر خراب

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به میهمانی و نوشیدن شراب اشاره می‌کند. او از ساقی می‌خواهد که به تنوع و اختلاف میان مهمانان توجه نکند و به جای آن، به خوشی و لذت نوشیدن بپردازد. نکته‌ای که مطرح می‌شود این است که ارزش آدم‌ها به اندازه‌ و مقامشان نیست، بلکه در سایه‌ی لذت و شادی جمعی، هر فردی اهمیت پیدا می‌کند. در نهایت، شاعر بر نکته‌ای فلسفی تأکید می‌کند که خوب بودن یک مهمانی می‌تواند از یک ده آباد بیشتر ارزش داشته باشد تا از صد شهر خراب.

شمارهٔ  ۵

شمارهٔ  ۶

هوش مصنوعی: در جایی که برای هر کسی، هرچند پست‌فطرت، می‌توان شراب ریخت و نوشید، لذت ناب و خالص از می بخشیده می‌شود.

آنجا که زیاد و کم قدح نوش شراب

ساقی به حریف سفله پیما می ناب

هوش مصنوعی: به خرد و بزرگی افراد توجه نکن، زیرا ممکن است یک روستای آباد از صد شهر ویران، ارزش بیشتری داشته باشد.

خردی و بزرگی منگر می ده از آنک

به یک ده آباد ز صد شهر خراب

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده