یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ  ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یاران ریا به پرده، چه شیخ و چه شاب</p></div>
<div class="m2"><p>مستانه کشند از لب ساغر می ناب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا نکهت می به حیلت از وی برود</p></div>
<div class="m2"><p>بی پرده همی کشند سجاده به آب</p></div></div>

شمارهٔ  ۴

یاران ریا به پرده چه شیخ و چه شاب
مستانه کشند از لب ساغر می ناب
تا نکهت می به حیلت از وی برود
بی پرده همی کشند سجاده به آب

هوش مصنوعی: این بیت به بازی‌های ریاکارانه و آثاری که از این رفتارها برمی‌خیزد، اشاره دارد. در آن، افرادی که به ظاهر دیندار و مومن هستند، در واقع به طرز فریبنده‌ای از لذت‌های دنیوی، مانند نوشیدن شراب، لذت می‌برند. در نهایت، این ریاکاری باعث می‌شود که آن‌ها در خفا، دین و دیانت خود را نادیده بگیرند.

شمارهٔ  ۲

شمارهٔ  ۳

هوش مصنوعی: دوستان مکار و دروغین، چه پیر و چه جوان، با حالتی سرخوش و شاداب از جام شراب ناب می‌نوشند و لذت می‌برند.

یاران ریا به پرده، چه شیخ و چه شاب

مستانه کشند از لب ساغر می ناب

هوش مصنوعی: بوی خوش شراب به شیوه‌ای زیرکانه از او می‌رود. به همین دلیل، بی‌پرده می‌کشند سجاده را به آب.

تا نکهت می به حیلت از وی برود

بی پرده همی کشند سجاده به آب

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده