یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ  ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جائی که خورد ناخن مطرب به رباب</p></div>
<div class="m2"><p>و آنجا که بود به دست ساقی می ناب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد کله کاووس به یک کاسه چنگ</p></div>
<div class="m2"><p>صد جامه جمشید به یک جام شراب</p></div></div>

شمارهٔ  ۳

جایی که خورد ناخن مطرب به رباب
و آنجا که بود به دست ساقی می ناب
صد کله کاووس به یک کاسه چنگ
صد جامه جمشید به یک جام شراب

هوش مصنوعی: این ابیات به تضاد و تضارب هنر و لذت اشاره دارند. جایی که نوازندگی مطرب با ساز رباب و نوشیدن شراب از دست ساقی ترکیب می‌شود، تصویری از شادی و جشن را به نمایش می‌گذارد. همچنین اشاره به کاووس و جمشید، دو شخصیت افسانه‌ای از تاریخ ایران، نشان‌دهنده عظمت و شکوه در کنار لذت و زیبایی‌های زندگی است. در کل، این ابیات تجسمی از زندگی پر از شادی و هنر را به تصویر می‌کشند.

شمارهٔ  ۱

شمارهٔ  ۲

هوش مصنوعی: در جایی که نوازنده با نوک انگشتش به ساز می‌زند و در مکانی که ساقی شراب را در دست دارد.

جائی که خورد ناخن مطرب به رباب

و آنجا که بود به دست ساقی می ناب

هوش مصنوعی: یک کاسه چنگ می‌تواند معادل صد کله کاووس باشد، و یک جام شراب می‌تواند ارزش صد جامه جمشید را داشته باشد. این یعنی که بعضی چیزها به ظاهر ساده و کوچک، می‌توانند ارزش‌های بسیار زیادی داشته باشند.

صد کله کاووس به یک کاسه چنگ

صد جامه جمشید به یک جام شراب

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده