یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ  ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن حسن بدیع را حسابی دگر است</p></div>
<div class="m2"><p>بر طلعت مهر و مه نقابی دگر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مسرای زمهر و مه که آن جبهه وروی</p></div>
<div class="m2"><p>ماهی دگر است و آفتابی دگر است</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۸

آن حسن بدیع را حسابی دگر است
بر طلعت مهر و مه نقابی دگر است
مسرای زمهر و مه که آن جبهه وروی
ماهی دگر است و آفتابی دگر است

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی‌ها و جذابیت‌های خاص سوژه‌ای اشاره می‌کند که با ویژگی‌های منحصر به فردش از دیگر زیبایی‌ها متمایز است. او با کنایه به زیبایی چهره و جاذبه‌های آن می‌گوید که این زیبایی‌ها نه تنها متفاوت‌اند، بلکه از لحاظ کیفی نیز از دیگر زیبایی‌ها خاص‌تر و برجسته‌ترند. در واقع، شاعر به دنبال بیان عمیق‌تری از زیبایی و جذابیت است که فراتر از معانی سطحی قرار دارد.

شمارهٔ  ۲۶

شمارهٔ  ۲۷

هوش مصنوعی: آن زیبایی تازه یک ارزش و زیبایی دیگری دارد، چهره‌اش مثل ماه و خورشید برای خود پوششی متفاوت دارد.

آن حسن بدیع را حسابی دگر است

بر طلعت مهر و مه نقابی دگر است

هوش مصنوعی: فضای شب و روزی که در آن، چهره‌ای دیگر از ماه و نوری دیگر از خورشید نمایان است.

مسرای زمهر و مه که آن جبهه وروی

ماهی دگر است و آفتابی دگر است

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده