هوش مصنوعی: گاه‌هایی پیش می‌آید که انسان در کنار خوشی و شادکامی، به یاد مرگ و فانی بودن زندگی می‌افتد. ای مردم، تا چه زمانی می‌خواهید در غفلت و بی‌توجهی به این امور بمانید؟

هوش مصنوعی: زندگی را کنار گذاشت و از دنیا جدا شد، اما در آغاز مسیر خود، اولین قدم را در جایی برداشت که در آن به حقیقت بشر راهی نداشت.

هوش مصنوعی: این اشعار به توصیف و بیان احساس انتظار و شوق برای دیدن مکان خاصی اشاره دارد. گوینده با اشاره به شهر قیروان و صف‌های طولانی و بی‌پایان، حس اضطراب و اشتیاق خود را در انتظار تجربه‌ای خاص بیان می‌کند. آن‌ها منتظرند تا به مقصد برسند و این حس در مسیر با بارهایی از احساسات مختلف همراه است.

هوش مصنوعی: تو دست از کار نکشیدی تا به یار ملحق شوی؛ این کمان را که با ابرویش نشان می‌دهد، در دست نگه داشته‌ای.

هوش مصنوعی: آن‌ها به تنهایی و با قدرت بر میدان تسلط دارند و هر کدامشان در پی خونریزی هستند. سرگرمی آن‌ها چوب و نیزه و شمشیر است.

هوش مصنوعی: کیست اینجا که مانند یک پناهگاه در دنیای بزرگ، به سرزمین و مکان خود سخن می‌گوید و دیوار و در را به پایان می‌رساند و در پی آنچه هست، می‌کوشد.

هوش مصنوعی: تو هدف اصلی هستی و همه چیزهای دیگر تنها فعالیت‌ها و ماجراهای جانبی هستند، مانند وجد و نحد و داستان لیلی و مجنون.

هوش مصنوعی: حلقه را در دایره ارواح بینداز، زیرا آنجا جاودانگی جایی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر وزش باد، مانند روزگار سخت و سوزان، نتواند پهلوانان را شکست دهد، دشمنان نیرومند در قلب خود احساس ضعف خواهند کرد.