هوش مصنوعی: جز دُر و جواهر که از زیبایی‌های غیرعادی خط می‌سازند، کسی را ندیدم که بتواند با تزیینات کهنه، بر زیبایی گوهر بیفزاید.

هوش مصنوعی: اگر خودت به روزگار نرنجی، چرا از آن آسمان ستاره‌ای به چهره می‌تابد که این آسمان را به خاطر ستاره می‌سازد؟

هوش مصنوعی: پس از اینکه چهره‌ی زیبا و روشن تو مانند دودی در آتش محو شد، آنچه که آتش با تو کرد، اکنون به خاکستر تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: غیر از آن هندوی خط که آتش را از نو به جان خود می‌فروزد، تا به حال کسی را ندیده‌ام که از خاکستر خود دوباره شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: می‌گذرم از قید و بند زلف او مانند بادی که به راحتی از میان می‌گذرد، هرچند که زلف او مانند باد در محاصره قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به جز بدن من، هیچ چیز دیگری به زیبایی و رنگینی آن لب شیرین نیست که همچون بستانی بی‌نظیر باشد، چرا که هیچ چیز نمی‌تواند اشتیاق و شیرینی آن را توصیف کند.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب قرمز او دل سنگین را نرم می‌کند، هر چند نور خورشید بر سنگ فرود آید، ولی به خاطر این درخشش او گوهری ارزشمند خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که چون آتش درخشان است و زیبایی‌اش همچون نهر کوثر از بهشت است، بهشتی که از کوثر بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر سردار غافل باشد و به یک حرکت بی‌فکر دست بزند، باید انتظار داشته باشد که قلم در پایان، او را به دردسر خواهد انداخت و دفتر زندگی‌اش را دچار مشکل خواهد کرد.